Ο Κώστας Σαββιδάκης μίλησε στο 7ΜΕΡΕΣTV και την Μαρία Ανδρέου για τις εξελίξεις στη σειρά του ΑΝΤ1 “Άγριες Μέλισσες”.
Τι διαφορετικό έχει ο 3ος κύκλος των «Άγριων μελισσών» από τους δυο προηγούμενους;
Ο 3ος κύκλος έχει δώσει ένα σπουδαίο μάθημα. Ότι αν δεν ξέρουμε την ιστορία μας, αυτή τραγικά θα επαναληφθεί στο μέλλον. Αν δεν μάθουμε από τα λάθη μας, θα τα βρούμε μπροστά μας. Η χούντα ήταν μια μαύρη σελίδα για τη χώρα μας και η ζωή μας έχει αποδείξει ότι τα άκρα και οι εθνοσωτήρες εμφανίζονται μέσα στην οικονομική και την κοινωνική κρίση. Επειδή έχουμε βάλει μια φορά το δάχτυλο στην πρίζα, ας μην το βάλουμε ξανά. Έχω κάνει τη στρατιωτική μου θητεία στη Λέρο και ξέρω πολύ καλά τι συνέβαινε εκεί τον καιρό της Επταετίας, από διηγήσεις των ντόπιων. Ήταν τόπος εξορίας και βασανιστηρίων για τους ανθρώπους με αριστερή ιδεολογία. Από τα σχολικά βιβλία δεν μαθαίνουμε και πολλά πράγματα για αυτή την εποχή. Ο παπα-Γρηγόρης, όπως έχουμε δει, έχει φύγει για το Άγιο Όρος για να προσευχηθεί και να δει τους πνευματικούς του και τους γέροντες της Ορθοδοξίας. Έτσι, θα επιστρέψει πιο δυνατός στο Διαφάνι.
Σίγουρα θα χρειάζεται περισσότερη προσευχή για τον παπα-Γρηγόρη με τον Ακύλα στο χωριό…
Ο Ακύλας για μένα νοσεί ψυχικά, είναι παρανοϊκός. Θα έπρεπε να παρακολουθείται σε ειδική κλινική. Ο Δούκας μπροστά του είναι άγιος, γιατί τι ήθελε; Λεφτά και πλούτο. Και σ’ το έδειχνε. Ο Ακύλας όμως είναι επικίνδυνος γιατί είναι ψυχοπαθής, άρα και απρόβλεπτος. Δεν ξέρω πώς μπορεί το Διαφάνι να ξεφορτωθεί έναν άνθρωπο που από μπροστά είναι με το χαμόγελο και από πίσω σκέφτεται πώς θα σκοτώσει το δάσκαλο στη φυλακή. Ο Δούκας είναι ξεκάθαρο ότι δεν συμπαθεί και δεν ασπάζεται τους φασίστες. Ο Μελέτης έμπλεξε με τους Άβαντες και έφερε στο Διαφάνι την καταστροφή. Εκείνος με τη Μυρσίνη και τους Άβαντες έκαψαν το χωριό, ενώ ο Δούκας δεν ήξερε τίποτα και δεν είχε συναινέσει σε αυτή την καταστροφή. Ο Μελέτης δυστυχώς συμπεθέριασε με τον Ακύλα, αλλά αντί να νιώθει καλύτερα, βρίσκεται σε ένα σπιτικό με πολλά μυστικά και ψέματα.
Γιατί ο Μελέτης αυτομαστιγώνεται;
Γιατί, πολύ απλά, αυτοτιμωρείται. Τιμωρεί τον εαυτό του γιατί τον θωρεί υπεύθυνο για το θάνατο της μάνας του. Η σκηνή που αυτομαστιγώνεται πάνω από τον τάφο της μάνας του σε μια φάση κρίσης πριν από το γάμο του με την Κορίνα ήταν συγκλονιστική. Οι τύψεις τον τρώνε. Ο Μελέτης δεν είναι κακής ψυχής άνθρωπος. Αλλά όταν έχεις μεγαλώσει με πρότυπο τον Δούκα και μετά πέφτεις στα χέρια του Ακύλα, τι δρόμο να πάρεις; Η μάνα του προσπάθησε να τον αλλάξει, αλλά και αυτή τι να καταφέρει; Άλλοι ευθύνονται για την κατάληξή του. Είναι τραγικός ήρωας ο Μελέτης. Ερωτεύεται την ξαδέρφη του χωρίς να το γνωρίζει και δεν μπορεί να την παντρευτεί ποτέ, καθώς είναι αίμα του. Από την άλλη, μαθαίνει σε μεγάλη ηλικία ότι είναι νόθος γιος της Ανέτ και παιδί ενός βιαστή. Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Πιστεύω ότι ένας ακόμα λόγος που ο παπα-Γρηγόρης πήγε στο Άγιον Όρος ήταν για να μην είναι αυτός ο ιερέας στο γάμο του Μελέτη. Για να τον παντρέψει, θα έπρεπε και να τον εξομολογήσει, και ο Μελέτης δεν θα δεχόταν αυτό το μυστήριο, αλλά θα ήθελε να προχωρήσει απευθείας στο γάμο.
Πάντως, ο Δούκας έχει αλλάξει πολύ στον τρίτο κύκλο της σειράς…
Και ο Δούκας, με πατέρα το σκληροτράχηλο Σέργιο Σεβαστό, επίσης έχει πολλά ελαφρυντικά. Ο παπα-Γρηγόρης περιμένει τη μεταμέλεια τη δική του και του Μελέτη. Από τον Ακύλα, αντίθετα, δεν περιμένει τίποτα. Ο Ακύλας έχει εωσφορική κακία. Μέχρι και ο παπα-Γρηγόρης, αν και ιερέας, νιώθω ότι κάποιες στιγμές θα ήθελε να τον γδάρει ζωντανό και λέει συνέχεια από μέσα του «πίσω μου σ’ έχω, Σατανά!». Δεν είναι μόνο ότι ο Ακύλας είναι μοχθηρός άνθρωπος, αυτός και η συμμορία του κάνουν κακό στη χώρα και φέρνουν πόνο σε τόσους ανθρώπους. Ακόμα και ο Βόσκαρης είχε ελαφρυντικά για όσα έκανε, καθώς γεννήθηκε μέσα σε μια φυλακή, από μια μάνα που τη νόμιζε δολοφόνο του πατέρα του. Ο Ακύλας τι ελαφρυντικά έχει; Ότι είναι μέλος μιας σπείρας που κατέστρεψε τη χώρα;
Για τη Μυρσίνη τι συναισθήματα έχει ο παπα-Γρηγόρης;
Τη συμπονά. Η Μυρσίνη έχει ένα δίκιο. Έχασε τον πρωτότοκο γιο της κι έμαθε την αλήθεια εκ των υστέρων. Μια μάνα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την Ελένη που της σκότωσε το γιο πάνω σε άμυνα, την Ασημίνα που μπήκε ως νύφη στο σπίτι της ενώ είχε σκοτώσει τον Σέργιο ή να κατανοήσει την αγάπη της Δρόσως για τον Κωνσταντή. Η Μυρσίνη έκανε τότε έρωτα με τον Κυπραίο για να μην τρελαθεί. Ήθελε ένα λόγο για να κρατηθεί ζωντανή. Δεν την ενδιέφερε το σεξ ή δεν σκέφτηκε πώς να απατήσει τον Δούκα γιατί τον βαρέθηκε. Η Μυρσίνη έμπλεξε με τον Κυπραίο για να νιώσει ότι ζει.
Γιατί ο παπα-Γρηγόρης συχνάζει στο καφενείο;
Γιατί εκεί ψαρεύει το ποίμνιό του. Αν περίμενε ότι θα πάνε στην εκκλησία να τον βρουν και να του πουν αυτά που τους βασανίζουν, θα είχε χάσει το παιχνίδι. Ο παπα-Γρηγόρης ακολουθεί το παράδειγμα του Χριστού, που πήγαινε ο ίδιος να βρει τους αμαρτωλούς και μέσα από μια παραβολή προσπαθούσε να τους δείξει το φως και την αλήθεια. Το 2022 θα δείτε να συμβαίνουν στις «Άγριες μέλισσες» ακραία πράγματα. Ο Τόλλιας, ο Προύσαλης, ο ταξίαρχος και εγώ δείχνουμε ότι υποστηρίζουμε το καθεστώς για να κρατάμε τις ισορροπίες στο χωριό. Όμως, το Διαφάνι θα πονέσει πολύ από τη μανία του Ακύλα. Θα πάψει να είναι το γελαστό χωριό.
Άλλοι γάμοι δεν θα γίνουν;
Ο Κωνσταντής και η Δρόσω έχουν μπει σε καλό δρόμο. Η αγάπη κάνει θαύματα και ο ένας στηρίζει τον άλλο. Μακάρι να μπορούν να παντρευτούν! Αλλά η Ασημίνα και ο Νικηφόρος θα χωρίσουν ή θα είναι ξανά μαζί; Ένα χαρτί διαζυγίου λέει κάτι για αυτό το ζευγάρι ή όχι; Αν, όμως, η Ασημίνα παντρευτεί ξανά τον Νικηφόρο, η Δρόσω δεν θα μπορεί να παντρευτεί τον Κωνσταντή. Θα είναι όλοι αδέλφια.
Για τη Λενιώ τι εύχεται ο παπάς;
Να αντέξει. Ο Λάμπρος υποφέρει στη φυλακή. Και χωρίς αυτόν δίπλα της, η Λενιώ σπάει. Καταρρέει, νιώθει ότι δεν θα τα καταφέρει. Το δικαστήριο του Λάμπρου είναι μια παρωδία του καθεστώτος. Ο Ακύλας θέλει να τον εξοντώσει γιατί ο πατέρας του σκότωσε τον Αχιλλέα, τον αδελφό του, στο σπίτι της Λενιώς. Τα δεινά του Λάμπρου και της Ελένης πηγάζουν από μια πράξη εκδίκησης.
Πιστεύετε ότι στο τέλος της σειράς ο κάθε ήρωας θα πληρώσει για τα κρίματά του;
Όλοι θα πληρώσουμε σε αυτήν τη ζωή και θα περάσουμε από το ταμείο για να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας, μικρούς ή μεγάλους. Νέοι, γέροι, φτωχοί, πλούσιοι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, όλοι στο ίδιο ταμείο θα πληρώσουμε τα χρωστούμενα, γι’ αυτό ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Πιστεύετε;
Με όλη μου την καρδιά! Η καταγωγή μου είναι από τη Ρόδο και τα Σφακιά της Κρήτης. Θυμάμαι ότι από μικρός πήγαινα στην εκκλησία ως παπαδάκι. Θα μπορούσα κάλλιστα να γίνω και παπάς, μου άρεσε η εκκλησία. Έχω για προστάτες μου τους Αγίους Αναργύρους, τους θαυματουργούς γιατρούς. Επίσης επισκεπτόμουν, όταν ζούσε ο γέροντας Νεκτάριος στην Καμάριζα στο Λαύριο, τον Ναό του Αγίου Νεκταρίου. Ο ιερέας αυτός, που για μένα ήταν άγιος, μου έλεγε «παιδί μου, ό,τι και να σου συμβαίνει σε αυτήν τη ζωή να λες ότι είναι θέλημα του Θεού. Και κάτι κακό να σου συμβεί, να ξέρεις ότι ο Θεός το επέτρεψε για να μη σου συμβεί κάτι πολύ χειρότερο. Όταν δεν γίνονται τα πράγματα όπως τα θέλεις, δέξου τα γιατί σε έχουν γλιτώσει από κάτι πολύ χειρότερο. Αν κάτι σου πάει στραβά, για το καλό σου είναι». Μετά το θάνατο του πατέρα Νεκτάριου, εκκλησιάζομαι στους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβηττό, στον πατέρα Δημήτριο. Μου αρέσουν και οι ψάλτες σε αυτή την εκκλησία, ψέλνουν σαν άγγελοι. Στους Αγίους Ισιδώρους βγάζουν του Σταυρού ένα θαυματουργό Σταυρό και, αν κολλήσει πάνω σε ένα μέρος του σώματός σου, ο ιερέας εκεί σου λέει: «δεν πας να δεις ένα γιατρό, παιδί μου;» Εγώ λοιπόν πήγα και σώθηκα.
Ποια αρετή εκτιμάτε σε αυτήν τη ζωή;
Το να είναι ο άλλος ευγενικός. Θέλω να με σέβονται, να σέβομαι, να είμαι ευγενικός και να είναι και οι άλλοι ευγενικοί απέναντί μου, αυτό μου βγάζει μια ηρεμία. Όταν είμαστε σε παρέα και κάποιος δεν μιλά ευγενικά στον υπάλληλο που μας σερβίρει, είναι η αιτία για να τον δω με άλλο μάτι.
Σας αρέσουν αυτές οι ημέρες των γιορτών;
Όμορφες είναι… Δίνουν ελπίδα, ζεστασιά, μαζεύεται η οικογένεια μαζί, ακούμε τα κάλαντα, τρώμε γλυκά, ανταλλάσσουμε δώρα. Όμως, δεν πάμε στην εκκλησία. Τα Χριστούγεννα έχουν μια «αμερικανιά», την εορταστική κατανάλωση. Δεν μένουμε με ταπεινότητα στη γέννηση του Θεανθρώπου. Σε μια φάτνη γεννήθηκε, αλλά εμείς ψάχνουμε τα μεγαλεία. Για μένα, η αγαπημένη μου γιορτή είναι το Πάσχα. Η Ανάσταση είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους Ορθόδοξους και τους Έλληνες. Δεν έχει καμία εμπορική χροιά. Χαίρομαι να πηγαίνω τη Μεγάλη Εβδομάδα στην εκκλησία. Το όνειρό μου είναι να ζήσω ένα Πάσχα σε ένα μικρό ορεινό χωριό και να πηγαίνω στην Εκκλησία από τους Χαιρετισμούς μέχρι και την Ανάσταση. Να ζήσω το Πάσχα. Αλλά λόγω δουλειάς δεν το έχω καταφέρει.
Τι εύχεστε για το 2022;
Να προσέχουμε την υγεία μας, να δείχνουμε την αγάπη μας και τα συναισθήματά μας, να γίνουμε σπάταλοι και γενναιόδωροι στα λόγια και στις πράξεις μας, να μην είμαστε τσιγκούνηδες στα «σ’ αγαπώ» μας!
