Ο Νίκος Κουρής μίλησε για την «οικογένεια» των «Μελισσών», για το ρόλο του, που βρίσκεται σε συνεχή αλλαγή και για το ταξίδι που κάνουμε για να βρούμε την αγάπη.
Από τη Μαρία Ανδρέου
Πώς αποφασίσατε να πείτε το «ναι» στις «Άγριες μέλισσες»;
O Λευτέρης Χαρίτος με κάλεσε, μιλήσαμε και μάλιστα κάναμε και δοκιμαστικό για το ρόλο του Ζάχου Λυκογιάννη. Είχε τεράστια σημασία για τον Λευτέρη το πώς θα έδενα εγώ με το σύνολο των ηθοποιών. Και χαίρομαι πολύ που πέρασα από δοκιμαστικό. Γιατί πολλές φορές συμβαίνει να μη δένει ένας καλλιτέχνης με το καστ των ηθοποιών ή να μην ταιριάζει ο ηθοποιός με τον σκηνοθέτη. Αυτό συμβαίνει πολύ στο εξωτερικό. Το ότι ο άλλος έχει μια διαδρομή και αναγνωρισμένη αξία δεν σημαίνει τίποτα. Έχει συμβεί να με έχει επιλέξει σκηνοθέτης για μια παράσταση κι εγώ να αρνηθώ, όπως επίσης να θέλω να δουλέψω με τον τάδε σκηνοθέτη, αλλά να μην ταιριάζω για το ρόλο. Η ευτυχής συγκυρία με τον Λευτέρη είναι ότι αλληλοδιαλεχτήκαμε και αυτό έχει τεράστια σημασία. Στο θέατρο ο σκηνοθέτης έχει εξουσία και πολλές φορές σού δίνει την ευκαιρία. Αλλά από τα πρώτα χρόνια της σχολής, αν το δικό μου όνειρο δεν ταίριαζε με αυτό του σκηνοθέτη, έλεγα ένα ξεκάθαρο «όχι». Δεν μου αρέσουν τα πασαλείμματα, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Μπήκα στις «Άγριες μέλισσες», σε μια σειρά με ένα πολύ καλό καστ ηθοποιών, που είχαν γίνει ήδη μια οικογένεια και με έβαλαν και εμένα σε αυτήν. Σε αυτή την παρέα έχουμε ένα κοινό ήθος, θα έλεγα, κοινό χαρακτήρα και αισθητική. Ο Λευτέρης Χαρίτος έχει πολλή αγάπη για τους ηθοποιούς του και είναι ένας σπάνια καλός άνθρωπος.
Πώς «χτίσατε» τον Ζάχο Λυκογιάννη;
Όταν μίλησα με τον Λευτέρη, μου είπε: «Δεν ξέρω αν ο Ζάχος είναι ένας καλός ή ένας κακός άνθρωπος. Θα τον δούμε στη διαδρομή του». Θυμάμαι ότι του απάντησα πως κατ’ αρχάς δεν συμφωνώ με την ιδεολογία του. Στην πορεία, όμως, είδα ότι ούτε ο Ζάχος συμφωνεί με τα βασανιστήρια των δήθεν επαναστατών. Ο Ζάχος είναι ένας στρατιωτικός με πολύ ξεκάθαρη σκέψη. Αγαπά την πατρίδα του, όχι όμως με τον εθνικιστικό τρόπο, σέβεται την οικογένεια και πιστεύει στο Θεό. Αυτές οι αξίες αποτελούν το φάρο του. Αγαπάει την πατρίδα του, έχει όραμα για αυτήν. Πίστεψε στο πραξικόπημα για να έρθουν καλύτερες ημέρες, αλλά τυφλώθηκε και πλανήθηκε. Αυτό δεν το έχει πάθει μόνο ο Ζάχος. Και στα κομμουνιστικά καθεστώτα, πέρα από τα φασιστικά, υπήρχαν άνθρωποι που πίστεψαν στην αλλαγή που ποτέ δεν έγινε και αποδείχτηκε μια ουτοπία. Ο Ζάχος καταλαβαίνει σιγά σιγά –γιατί δεν είναι φανατικός– ότι έχουν γίνει πολλά λάθη, κάτι που βλέπει και στο πώς συμπεριφέρθηκαν στην Ελένη, στον Λάμπρο, τον Προκόπη. Στον Ζάχο δεν αρέσουν τα βασανιστήρια, ούτε φανταζόταν κάτι τέτοιο. Ως άνθρωπος, έχει πολύ υψηλά την αξία της δικαιοσύνης και, ως έξυπνος άνθρωπος, καταλαβαίνει ότι κάτι πάει στραβά. Θα δει να γίνονται και άλλα πράγματα μετά με τα οποία θα νιώθει ξένος. Μου αρέσει ως ρόλος γιατί βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη, και αυτό τον ηθοποιό τον ιντριγκάρει πνευματικά, σωματικά και καλλιτεχνικά. Άλλωστε, 28 χρόνια στο θέατρο αυτό προσπαθώ, τη συνεχή μου εξέλιξη. Βάζω σκληρούς όρους, δουλεύω πολύ γιατί ο θεατής που θα έρθει να δει μια παράστασή μου θέλω να κλάψει, να συγκινηθεί, να γελάσει, να προβληματιστεί, να μπλεχτεί σε κάτι.
Το τηλεοπτικό κοινό σάς έχει αγαπήσει για την τρυφερότητα που δείχνετε ως Ζάχος στην Ελένη…
Ο Ζάχος αγαπάει πραγματικά την Ελένη. Πιστεύω ότι είναι ερωτευμένος μαζί της, αλλά ούτε στον εαυτό του δεν τολμά να το ομολογήσει. Άλλωστε, έχει πληγωθεί από αυτήν. Κι ο πληγωμένος αντρικός εγωισμός –όπως και ο γυναικείος– πάνω στον έρωτα δεν πρέπει να υποτιμάται. Ο πληγωμένος εγωισμός γκρεμίζει σπίτια, γιατί έτσι είναι η φύση του έρωτα. Παρ’ όλα αυτά, ο Ζάχος, ως χαρακτήρας, έχει μια τρομερή γενναιοδωρία, είναι τίμιος και ειλικρινής. Θέλει να βοηθήσει την Ελένη να βρει τον Λάμπρο. Ξέρει ότι είναι ερωτευμένη με τον άντρα της. Προς στιγμήν, τη συναντά με καθαρό βλέμμα και θέλει να βοηθήσει το ζευγάρι. Δεν ζητά τίποτα από την Ελένη, αλλά είναι εκεί για αυτήν. Με τον τρόπο του, ο Ζάχος είναι το τρίτο πρόσωπο στη σχέση του Λάμπρου και της Ελένης· με ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, ένα γράμμα, κάτι που θα μάθει. Είναι η τρίτη δύναμη. Ο Ζάχος ξέρει ότι η Ελένη σκέφτεται τον Λάμπρο, αλλά ξέρει και να αγαπάει! Ένας άνθρωπος που έχει αγωνιστεί για την πατρίδα, που είναι ισχυρός, γίνεται αδύναμος μπροστά στη γυναίκα που αγαπά. Τον Ζάχο δεν τον συμπαθώ για την πολιτική του γραμμή, αλλά μέσα του έχει μια καθαρότητα που με συγκινεί.
Ο Ζάχος και ο Ακύλας είναι στην ίδια κατεύθυνση;
Ο Ζάχος και ο Ακύλας είναι δυο αντίπαλα στρατόπεδα. Καμία σχέση δεν έχει ο πρώτος με την αρρωστημένη φιλοδοξία του δεύτερου. Ο Ζάχος είναι ο ρομαντικός της ιστορίας, ο Ακύλας είναι το παρακράτος. Κι ο Ζάχος με το παρακράτος δεν τα πάει καθόλου καλά γιατί είναι καθαρός. Θα αρχίσει σιγά σιγά να βλέπει τα λάθη του. Δεν του αρέσει καθόλου η βία, έχει ηθική. Είναι ταγματάρχης, όμως δεν θέλει να επιβάλει την εξουσία, αλλά να την εμπνεύσει. Δεν έχει δεύτερες σκέψεις αυτός ο άνθρωπος. Ό,τι θέλει θα το πει. Νιώθω ότι ο Ζάχος συνέχεια θα αλλάζει με τα όσα συμβαίνουν. Είναι ένας ρόλος με πολλά επίπεδα και αυτό είναι γιορτή για έναν ηθοποιό.
Δεν ελπίζει σε τίποτα με την Ελένη;
Να ελπίζει τι; Να χωρίσει τον Λάμπρο; Θα ήταν ανήθικο. Σας είπα, είναι εκεί για αυτήν περιμένοντας. Ο Ζάχος είναι ένας βράχος για την Ελένη, ο κυματοθραύστης της. Ξέρει τι νιώθει· τα αισθήματά του για εκείνη δεν τα έχει αλλάξει ο χρόνος και αυτό είναι σπάνιο! Ό,τι και να συμβεί, δεν θα αλλάξει αυτό που νιώθει για την Ελένη. Ξέρετε, στους έρωτες και στις μεγάλες αγάπες αυτό που έχει αξία είναι η διαδρομή, το ταξίδι. Δεν με νοιάζει το αποτέλεσμα. Μπορεί ένα ζευγάρι να τα φτιάξει στο τέλος και να τα χαλάσει μετά από δυο μήνες. Η διαδρομή μέχρι να τα φτιάξει… εκεί σμιλεύεται ο άνθρωπος και στην προκειμένη περίπτωση και ο ηθοποιός που παίζει τον ήρωα που θέλει να φτάσει στην Ιθάκη του. Ο Ζάχος δεν μπορεί να ξεριζώσει την Ελένη από μέσα του, γιατί είναι ο αγνός, ο αθώος, ο παιδικός του έρωτας. Αυτό από μόνο του έχει αξία. Κανείς δεν ξεχνά τον παιδικό του έρωτα, που πολλές φορές μένει και ανεκπλήρωτος. Αυτός ο έρωτας είναι συγκινητικός. Ο Ζάχος ελπίζει για τον έρωτα της Ελένης, αλλά δεν το παραδέχεται ούτε καν στον εαυτό του, γιατί είναι καθαρός άνθρωπος.
Φέτος πού θα σας δούμε θεατρικά;
Στο Θέατρο Αθηνών. Ξεκινήσαμε για τρίτη χρονιά με τη «Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» του Έντουαρντ Άλπμι, σε μια παράσταση που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό.
Πηγή: 7ΜΕΡΕΣTV
