Ο Χρήστος Πλαΐνης και η Δανάη Λουκάκη ενσαρκώνουν ένα ισχυρό δίδυμο στις Άγριες Μέλισσες. Η Παγώνα και ο Περικλής έχουν περάσει πολλά μαζί και έχουν εξελιχθεί τόσο μέσα από τη μεταξύ τους σχέση όσο και μέσα από τη σχέση τους με το Διαφάνι. Οι ηθοποιοί πίσω απ’ τους ρόλους, σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη μοιράζονται τις σκέψεις τους για τον σύγχρονο πόλεμο, τη συνέχεια της σειράς και για τα κοινωνικά δεδομένα.
Χρήστος Πλαΐνης
Στις 24 Φεβρουαρίου η ανθρωπότητα ξύπνησε με πολεμικές ιαχές. Ποια ήταν τα πρώτα σας συναισθήματα;
Αρχικά νιώθω σοκαρισμένος. Αυτός ο πόλεμος δεν γίνεται μακριά μας, αλλά στη γειτονιά μας, μέσα στην Ευρώπη. Βέβαια δεν ξεχνούμε την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο ή τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά μέσα μας πιστεύαμε ότι δεν θα ζούσαμε ξανά τέτοια φρίκη. Και μέσα σε όλα, ακούμε και από τις δύο πλευρές να μιλούν για φασίστες, για καθεστώτα ολοκληρωτικά, για νεοναζιστές…
Άρα, πόσο επίκαιρος είναι ο τρίτος κύκλος των «Άγριων μελισσών»;
Δυστυχώς, πάρα πολύ. Ο φασισμός είναι και πάλι στο προσκήνιο. Οι «Άγριες μέλισσες» φέτος ασχολούνται με ένα θλιβερό κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αυτό της χούντας, της Επταετίας, που έγινε αιτία να διαλυθούν οικογένειες, να εξοριστούν άνθρωποι σε νησιά, να βασανιστούν σε κρατητήρια μόνο και μόνο γιατί είχαν διαφορετική πολιτική ιδεολογία.
Ο Τόλλιας, που τόσο έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια, έχει να αντιμετωπίσει φέτος ένα μεγάλο πρόβλημα. Τελικά, θα δει το γιο του να μπαίνει στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε; Τι θα κάνει για να σώσει τον Θανάση;
Θα τα βάλει με θεούς και δαίμονες! Προκειμένου να σώσει τον Θανάση, θα δείτε έναν Τόλλια έτοιμο για όλα! Έχει αποδείξει, άλλωστε, ότι για τα παιδιά του γίνεται ατσάλινος και δεν υπολογίζει τίποτα!
Πώς έπεισαν οι Άβαντες ένα μορφωμένο παιδί να μπει στην ομάδα τους;
Δυστυχώς, αυτές οι παραβατικές ομάδες έχουν τον τρόπο να βρίσκουν εξιλαστήρια θύματα και να τα πείθουν να κάνουν τις βρόμικες δουλειές τους. Χρησιμοποιούν ωραία και μεγάλα λόγια, κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους, τους λένε ότι μέσα στην ομάδα όλοι μαζί είναι ανίκητοι και δυνατοί, καταργούν την ατομικότητα και την ελεύθερη σκέψη, τους μετατρέπουν σε μάζα μέσα από πλύση εγκεφάλου.
Τα παιδιά που έχουν άλυτα θέματα με την οικογένειά τους, πληγές και τραύματα, που προσπαθούν να βρουν σωτήρες ή να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε άλλους, έλκονται από αυτές τις ομάδες που τους λένε «εμείς είμαστε εδώ για σένα» και δεν τα αφήνουν να σκεφτούν ότι κανείς δεν θα σε σώσει στη ζωή πέρα από εσένα τον ίδιο.
Ο Τόλλιας θα κάνει την αυτοκριτική του για την κατάληξη του Θανασάκη;
Προφανώς και θα γίνει ο απολογισμός. Θα πέσει από τα σύννεφα για την κατρακύλα του γιου του. Ο Τόλλιας είχε ντροπιαστεί πολύ, καθώς ήξερε ότι ο Θανάσης είχε επιτεθεί με τους Άβαντες στον Παναγιώτη. Δεν περίμενε, όμως, ότι μετά από αυτό το ακραίο γεγονός, εκείνος και η Παγώνα θα μάθαιναν ότι ο γιος τους δολοφόνησε τους αντιστασιακούς στο βουνό. Βέβαια, βαθιά μέσα του δεν πιστεύει ότι ο Θανάσης τράβηξε σκανδάλη και αφαίρεσε ζωή. Ως πατέρας, λοιπόν, θα αρχίσει να κάνει τον απολογισμό του. Γενικώς, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν γονείς που δεν κάνουν απολογισμό, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων.
Ο Τόλλιας θα σκεφτεί τι αξίες και τι πρότυπα είχε ο γιος του. Θα του περάσουν πολλές εικόνες από το μυαλό. Οι δοσοληψίες του με τον Δούκα, η εξαπάτηση των συγχωριανών του με τη βιομηχανική ζώνη… υπάρχει μια σκοτεινή διαδρομή. Για αυτήν τη διαδρομή του με τον ισχυρό του χωριού, νιώθει ένοχος. Τα παιδιά ασυνείδητα αντιγράφουν συμπεριφορές και αρχίζουν να συνηθίζουν στο κακό. Η συνήθεια σε όλους τους τομείς είναι πολύ κακό πράγμα.
Είναι επικίνδυνη και πρέπει όλοι μας να έχουμε ενσυναίσθηση και να είμαστε σε εγρήγορση. Δεν μπορείς να συνηθίσεις να βλέπεις βόμβες να πέφτουν στην τηλεόραση, όπως παρακολουθούσαμε live τους βομβαρδισμούς στον πόλεμο του Ιράκ. Δεν μπορεί να μας γίνονται οικείες εικόνες οι άστεγοι, οι ζητιάνοι στα φανάρια, οι άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια. Τίποτα από όλα αυτά τα άδικα δεν πρέπει να συνηθίσουμε.
Οι «Άγριες μέλισσες» το καλοκαίρι φτάνουν στο τέλος τους. Τι σας αφήνει η συμμετοχή σας σε αυτήν τη σειρά, που έγραψε για τρεις σεζόν ιστορία στη μικρή μας οθόνη;
Πρώτα απ’ όλα νιώθω πολύ τυχερός γιατί ήρθα σε επαφή με εξαιρετικούς συνεργάτες, από τους σεναριογράφους Μελίνα Τσαμπάνη και Πέτρο Καλκόβαλη, μέχρι τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο, τους υπέροχους συναδέλφους μου, τόσα σπουδαία ονόματα από τον καλλιτεχνικό χώρο. Τις «Άγριες μέλισσες» τις αγαπήσαμε πρώτα εμείς, οι ηθοποιοί, οι τεχνικοί, ο ΑΝΤ1, ο παραγωγός μας, ο κύριος Καραγιάννης, και μετά ο κόσμος. Και αυτή η συγκυρία ήταν πολύ όμορφη. Τη χαρά που μου έδωσαν οι «Μέλισσες» δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Πιστεύω ότι θα την αναπολώ για χρόνια. Είναι τόσο όμορφο να βγαίνεις στο δρόμο και να ακούς τόσο καλά λόγια από τον κόσμο! Μέσα από τις «Άγριες μέλισσες» οι κόποι μας ανταμείφθηκαν.
Πώς θα θέλατε να δούμε τον Τόλλια στο φινάλε;
Δεν θέλω να ξέρω, αφήνομαι στη μαγική πένα των σεναριογράφων μας. Μου αρέσει πάντα η έκπληξη, αυτό είναι το πιο δημιουργικό για έναν ηθοποιό.
Για όλους αυτούς τους κακούς που έζησαν και έδρασαν στο Διαφάνι, από τον Δούκα και τον Μελέτη μέχρι τον Ακύλα, τι επιθυμείτε;
Τι άλλο από το να λάβει ο καθένας αυτό που του αναλογεί. Έτσι θα λυθούν τα πράγματα. Με την αποκατάσταση της κάθε αδικίας, με το να τιμωρηθούν οι ένοχοι, με το να μιλήσει η δικαιοσύνη. Και πάνω απ’ όλα, θέλω ο Θανάσης να ξεφύγει από τα χέρια του Ακύλα, όπως η Σοφούλα που σήκωσε ανάστημα στον Βόσκαρη! Και η Σοφούλα και ο Θανασάκης είχαν σκληρή ενηλικίωση. Αλλά και τον Τόλλια μέσα σε αυτά τα χρόνια τον είδαμε να αλλάζει ως σύζυγος μετά την επιλόχεια κατάθλιψη της Παγώνας, να επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με τον Δούκα και να μετανοεί απέναντι στους συντοπίτες του για την προδοσία του.
Τον είδαμε να στέκεται δίπλα στην κόρη του, να σέβεται την απόφασή της και να της δίνει χώρο για να αντιδράσει απέναντι στο δυνάστη της. Στην αρχή οι τηλεθεατές –ίσως κι εγώ– να πίστευαν ότι ο Περικλής είναι με τους κακούς της ιστορίας, αλλά να που τα χαστούκια της ζωής –και δη μέσα στην οικογένεια–, αλλά και η αμέριστη συμπαράσταση του χωριού τον άγγιξαν και τον είδαμε να γίνεται καλύτερος άνθρωπος.
Δανάη Λουκάκη
Η επικαιρότητα είναι αυτή που θέτει την πρώτη ερώτηση, αυτή που είναι πια στα χείλη όλων μας: Γιατί να δούμε άλλον ένα πόλεμο στην Ευρώπη;
Αυτό σκέφτομαι κι εγώ και έχετε απόλυτο δίκιο που με ρωτάτε. Δεν μπορώ να πω εγώ ποιος έχει δίκιο ή ποιος έχει άδικο σε έναν πόλεμο, αυτό θα το κρίνει η ιστορία. Όμως πραγματικά δεν περίμενα τέτοια φρίκη το 2022, και μάλιστα τόσο κοντά μας, δίπλα μας. Οι περισσότεροι δεν είχαμε αντιληφθεί ότι υπήρχε τόση έχθρα ανάμεσα σε αυτές τις δύο χώρες και τώρα φοβόμαστε για ένα μεγαλύτερο πόλεμο και με άλλους εμπλεκόμενους. Έβλεπα στις ειδήσεις την περίπτωση ενός Ουκρανού λογιστή γύρω στα 40, που έφυγε για να πάει να βοηθήσει τη μητέρα του και άφησε πίσω την 39χρονη σύζυγό του και τα δύο του παιδιά, 19 και 9 ετών, και σκοτώθηκαν και οι τρεις. Και αυτός ήταν με τη φωτογραφία τους στα χέρια. Φρίκη, τραγωδία.
Η ιστορία τραγικά επαναλαμβάνεται και οι «Άγριες μέλισσες» έχουν αποδειχθεί προφητικές…
Ναι, είναι πολύ επίκαιρες. Ο 3ος κύκλος των «Μελισσών» ζωντανεύει μια σκοτεινή περίοδο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Γίνεται λόγος για φασιστικά καθεστώτα. Και σήμερα ακόμη, στον πόλεμο Ουκρανίας και Ρωσίας, στις ειδήσεις μιλούν για νεοναζί. Η Μελίνα Τσαμπάνη και ο Πέτρος Καλκόβαλης είναι οι πρώτοι ίσως σεναριογράφοι, μετά την ταινία «Λούφα και παραλλαγή», που ασχολήθηκαν με αυτή την περίοδο του ’60 και του ’70 και έδειξαν την πραγματικότητα και όχι μόνο τη φαιδρότητα του καθεστώτος.
Δυστυχώς, η οικογένεια του Περικλή και της Παγώνας εμπλέκεται άμεσα με το παρακράτος…
Η οικογένεια Τόλλια θα δει το σκληρό πρόσωπο των εκπροσώπων του καθεστώτος. Οι δυο γονείς θα τρελαθούν όταν θα ακούσουν το γιο τους, τον Θανάση, που έχει εισχωρήσει στους Άβαντες, να ομολογεί στυγερές, εκ προμελέτης δολοφονίες αντιστασιακών πάνω στο βουνό, τις οποίες φυσικά το παλικαράκι δεν διέπραξε. Οι Άβαντες θα τον εκμεταλλευτούν για τα καλά το γιόκα μας. Τον οικειοποιήθηκαν, τον κορόιδεψαν, τον πλάνεψαν και αυτός τους ακολούθησε τυφλά, γιατί είχε ανάγκη να ανήκει κάπου που να του λένε «μπράβο» και να τον επιβεβαιώνουν. Ο Θανάσης, φυσικά, δεν έχει σκοτώσει τον Ορφανίδη και τους συντρόφους του, αλλά θα του φορτώσουν τους φόνους.
Τι θα κάνει αυτήν τη φορά η Παγώνα;
Η Παγώνα δεν πιστεύει ότι γέννησε ένα δολοφόνο. Το μητρικό ένστικτο είναι ισχυρό και νιώθει ότι ο γιος της εκβιάζεται για να πάρει τους φόνους πάνω του. Αλλά δεν ξέρει με τι τον εκβιάζουν. Όπως λοιπόν βοήθησε τη Σοφούλα, στην οποία μιλούσε συνέχεια με το καλό για να την κάνει να παραδεχτεί την κακοποίηση που είχε υποστεί από τον Βόσκαρη, το ίδιο κάνει και με τον Θανάση.
Τον στηρίζει με όλη τη δύναμή της, στέκεται στο πλάι του, στηρίζει τον Περικλή να μην καταρρεύσει. Μέσα της ξέρει ότι ο γιος της έχει μεν χτυπήσει τον Παναγιώτη, αλλά δεν πιστεύει ότι θα σκότωνε άνθρωπο. Ταρακουνά τον Θανάση, του λέει «μίλα, παιδί μου, θα φας τα νιάτα σου στη φυλακή, ποιον καλύπτεις;».
Θα αναρωτηθεί πού έκανε λάθος με το γιο της;
Φυσικά. Πιστεύει ότι η επιλόχεια κατάθλιψη που έπαθε στην τελευταία της εγκυμοσύνη και η φυγή της από το σπίτι ταρακούνησε συθέμελα τα παιδιά της. Τότε ο άντρας της είχε γίνει πολύ οξύθυμος μαζί τους. Και φαίνεται πως ο Θανάσης δεν είχε εισπράξει την αποδοχή του πατέρα, οπότε τώρα κάνει το οτιδήποτε για να τραβήξει την προσοχή του. Όταν, όμως, δει τι θα πει κρατητήριο, πιστεύω ότι θα μιλήσει και η αλήθεια θα λάμψει.
Δεν νομίζω ότι θα θυσιάσει τη ζωή του για δολοφόνους. Γενικώς, η οικογένεια πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά και να τα ακούει. Μάλιστα, πολλές φορές τα ίδια τα παιδιά εκπαιδεύουν τους γονείς και όχι οι γονείς τα παιδιά. Αυτά τα επεισόδια των «Άγριων μελισσών» θα είναι μάθημα για όλους, για να δουν το πόσο εύκολα μπορούν να μπλέξουν με διάφορες παραβατικές ομάδες. Ψυχολογικά, η κοινωνία μας δεν βαδίζει σωστά. Έχει ανάψει το σήμα κινδύνου.
Οι «Άγριες μέλισσες» ήταν μπροστά από τις εξελίξεις ακόμα και στο θέμα του #ΜeΤoo…
Iσχύει. Η υπόθεση του Βόσκαρη, η κακοποίηση της Λενιώς, της Σοφούλας και των υπόλοιπων γυναικών απασχόλησε τη σειρά και μετά σοκαριστήκαμε με όσα βγήκαν στο φως στον καλλιτεχνικό και τον αθλητικό χώρο.
Τι σας έδωσαν οι «Άγριες μέλισσες» αυτά τα τρία χρόνια;
Για μένα, οι «Άγριες μέλισσες» ήταν ένα τεράστιο δώρο και εξακολουθούν να είναι. Μου έδωσαν εφόδια για να πάω παρακάτω, να εξελιχθώ στη δουλειά μου και είμαι ευγνώμων για αυτό. Στο δρόμο εδώ και τρία χρόνια με φωνάζουν «Παγώνα», είμαι ο δικός τους άνθρωπος, μου λένε πόσο με μεγαλώνει η τηλεόραση ενώ είμαι μικρούλα, κι εγώ γελάω με την καρδιά μου!
ΠΗΓΗ: 7ΜΕΡΕΣΤV
