Τα τελευταία τρία χρόνια υπήρξε κάτοικος Διαφανίου. Τώρα που οι «Άγριες μέλισσες» τέλειωσαν, ο Γιώργος Σουξές κρεμάει τη στολή του ενωμοτάρχη Προύσαλη και μετακομίζει σε ένα άλλο χωριό, αυτό του «Πλατάνου», για να υποδυθεί ένα χαρακτήρα τελείως διαφορετικό.
Από τη Μαρία Ανδρέου
Πώς νιώθετε λίγες εβδομάδες μετά το τέλος των «Άγριων μελισσών»;
Νιώθω μεγάλη συγκίνηση. Όχι μόνο εγώ αλλά, όπως επικοινωνώ και με άλλους ηθοποιούς από το καστ, όλοι αισθάνονται το ίδιο. Είναι πολλές και δυνατές οι στιγμές που ζήσαμε αυτά τα τρία χρόνια. Αυτό το σίριαλ μας ξεπέρασε, μια τέτοια σειρά γίνεται μια φορά ανά πενήντα χρόνια. Ξάφνιασε εμάς, το κοινό, τα κανάλια. Επειδή ως άνθρωπος είμαι ρεαλιστής, είχα ξυπνήσει μια ημέρα πολύ πρωί, πριν από τέσσερις μήνες, και είχα πάει στο Διαφάνι, στα σκηνικά που έχουν στηθεί στην Παλλήνη, για να δω το χωριό έρημο, χωρίς κανέναν. Με αυτό τον τρόπο είδα την επόμενη ημέρα και μπήκα στο κλίμα του τέλους. Πιστεύω ότι τέτοια επιτυχία οι παλαιότεροι ηθοποιοί της σειράς δεν θα προλάβουμε να την ξαναζήσουμε. Για τους νεότερους, εύχομαι να βιώσουν μια αντίστοιχη χαρά.
Το γλεντήσατε το φινάλε;
Ο παραγωγός της σειράς, ο κύριος Καραγιάννης, ο οποίος είναι ένας φιλόξενος άνθρωπος, ήταν και αυτός πάρα πολύ συγκινημένος για το τέλος των «Μελισσών». Έτσι, στην πλατεία του Διαφανίου είχε ετοιμάσει μια γιορτή με όλα τα εδέσματα και τα ποτά για το καστ και το συνεργείο και όντως το γιορτάσαμε.
Τι σημαίνουν για εσάς προσωπικά οι «Άγριες μέλισσες»;
Η μητέρα μου, θυμάμαι, επειδή δεν τα πήγαινα και πολύ καλά στα μαθήματα του σχολείου, βαριόμουν και τεμπέλιαζα, μου έλεγε «Γιώργο, παιδί μου, θα γίνεις άχρηστος στην κοινωνία». Πού να με έβλεπε τώρα, να περπατώ στο δρόμο και ο κόσμος να μου λέει «ευχαριστώ» επειδή έπαιξα σε ένα σίριαλ! Θέλω να πω στους γονείς ότι ένα παιδί μπορεί να γίνει χρήσιμο στην κοινωνία χωρίς να είναι επιστήμονας, αλλά κάνοντας με μεράκι αυτό που αγαπά πολύ. Ελπίζω εκεί ψηλά που είναι η μάνα μου, στον ουρανό, να είναι υπερήφανη για το γιο της και να την έχω δικαιώσει μέσα από την τέχνη, το θέατρο και την τηλεόραση. Τώρα βρίσκομαι σε ολιγοήμερες διακοπές γιατί ξεκινώ άμεσα γυρίσματα για τον «Πλάτανο» της ΕΡΤ. Έχω γνωρίσει εδώ στην Καλογριά ένα ζευγάρι που θέλησε να μου κάνει το τραπέζι στο σπίτι του καθώς αγάπησε πολύ τις «Άγριες μέλισσες».
Το απίθανο είναι ότι ενώ με είχαν στο σπίτι τους και απολαμβάναμε ένα υπέροχο τραπέζι, ο άντρας μού είπε «κύριε Σουξέ, συγγνώμη, αλλά εγώ θα πάω να δω το προτελευταίο επεισόδιο της σειράς». Του λέω «πού πας καλέ, έχεις τις “Μέλισσες” στο σπίτι σου!», αλλά αυτός, αφού φάγαμε, πήγε και είδε το επεισόδιο! Γελάσαμε πολύ με τη γυναίκα του. Αλλά όταν ένα σίριαλ μιλά για ήθος και αξίες μέσα σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η βία, πώς να μην αποτελεί όαση για το κοινό; Όταν έμπαινα στο Διαφάνι, αισθανόμουν σαν τους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Τέτοια συναισθήματα ζούσα ως ενωμοτάρχης, υπήρχε η πατίνα μιας άλλης εποχής. Πώς να ξεχάσω τη σκηνή που η κυρα-Δέσπω ήθελε να χορέψει ενώ ήταν καθηλωμένη στο αναπηρικό αμαξίδιο; Για μένα, αυτή ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή στο σίριαλ αφού μου θύμισε παρόμοιες στιγμές με τη δική μου μάνα. Θυμάμαι είχα βγει σε ένα νυχτερινό κέντρο για να διασκεδάσω εκείνη την ημέρα και με έπαιρναν τηλέφωνο από τις δώδεκα μέχρι τη μία μέσα στα μπουζούκια και μου έλεγαν τόσο όμορφα λόγια που μου έρχονταν κλάματα! Από τη μια γελούσα, από την άλλη έκλαιγα.
Τι κρατάτε από αυτό το σίριαλ;
Τον κόσμο που μου φωνάζει «νωματάρχη Προύσαλη, ρε Βασίλη, τι κάνεις;». Κρατάω το «σ’ αγαπάμε σπάταλα, νωματάρχη της καρδιάς μας» και δεν με δυσαρεστεί που δεν λένε «κύριε Σουξέ, τι κάνετε;». Ο ρόλος αυτός έγραψε ιστορία. Να σας πω και ένα όνειρό μου. Θα ήθελα πολύ η παραγωγή να μου έδινε τη στολή του Προύσαλη να την κρατήσω και να τη φυλάξω. Όχι για να τη βάζω ως κοστούμι τις Απόκριες, αλλά γιατί αν η σειρά γίνει πότε θεατρική παράσταση, εγώ θα έχω το κοστούμι έτοιμο! Επειδή η πρώτη μου σύζυγος ήταν σκηνογράφος και ενδυματολόγος, ξέρω πολύ καλά την αξία των κοστουμιών και μπορεί λόγω της σπουδαιότητας των «Μελισσών», κάποια ενδύματα να μπουν και σε προθήκες αν δημιουργηθεί κάποιος σχετικός χώρος στην Παλλήνη, στα ΚΑΠΑ Studios. Μιλάμε για ιστορική τηλεοπτική σειρά.
Και τώρα, μετά τις «Μέλισσες», τι;
Διαφάνι-Πλάτανος, ένα χωριό πιο κάτω. Ο Προύσαλης μέσα σε όλα τα δυσάρεστα που συνέβαιναν στο Διαφάνι, είχε ως προσωπικότητα κάτι το χαρούμενο, ως και κωμικό με τις ατάκες που έλεγε. Αγαπήθηκε από τον κόσμο ως αλέγρος άνθρωπος μέσα σε ένα δραματικό σίριαλ. Γι’ αυτό φέτος θα πάω σε μια αμιγώς κωμική σειρά, το «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» και ξεκινάω ήδη γυρίσματα. Κακά τα ψέματα, είμαι κωμικός ηθοποιός και στην Επίδαυρο έχω παίξει σε αττική κωμωδία. Ο κόσμος θεωρεί ότι ο Σουξές είναι ένας καλός άνθρωπος επειδή έπαιξε τον Προύσαλη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Λεωνίδας Κακούρης είναι κακός άνθρωπος, σαν τον Δούκα. Αν και για μένα, ο Δούκας δεν ήταν κακός, αλλά άπληστος. Όπως ο Ακύλας δεν ήταν κακός, αλλά ημίτρελος. Αυτός που ήταν πράγματι κακός ήταν ο Βόσκαρης. Αλλά τι θα πει αυτό; Ότι ο Χειλάκης και ο Μπισμπίκης δεν είναι καλοί άνθρωποι; Είναι υπέροχοι και εξαιρετικοί ηθοποιοί.
Ποιος είναι ο Θύμιος, ο νέος σας ρόλος;
Ένας φοβερός και τρομερός κουτσομπόλης. Καλός άνθρωπος, αλλά θέλει να τα ξέρει όλα και να τα ανακατεύει όλα. Η σειρά αυτή, ο «Πλάτανος», έχει αγαπηθεί πολύ εδώ και δύο χρόνια στην ΕΡΤ. Και όχι τυχαία. Και αυτή αναφέρεται σε ένα χωριό. Εδώ που κάνω διακοπές, στην Κάτω Αχαΐα, στην παραλία της Καλογριάς, μου λέει ένας παππούς: «Κύριε Σουξέ, στο Διαφάνι για εμάς λέτε!». Κι έτσι είναι. Τι στο Διαφάνι, τι στον Πλάτανο, για τα χωριά της Ελλάδας λέμε. Και στην Αθήνα πιστεύετε ότι όλοι πρωτευουσιάνοι είναι; Όχι.
Οι περισσότεροι από χωριά είναι και τα χωριά τους θέλουν να δουν στη μικρή οθόνη. Οι «Άγριες μέλισσες» αγαπήθηκαν γιατί κανείς από τους ηθοποιούς δεν έδρασε εγωιστικά ή ως μονάδα. Είχα πάει στον οδοντίατρό μου και περίμενα στο σαλονάκι. Εκεί μου λέει μια κυρία: «Κύριε Σουξέ, είστε τόσο απλός. Κάθισα και σας περίμενα ενώ είχα τελειώσει την επίσκεψη στο γιατρό για να σας καταλάβω ως άνθρωπο και είστε ίδιος ο Προύσαλης!». Της λέω «Κυρία μου, την υγεία μας να έχουμε, γιατί με την πανδημία τα έχουμε δει όλα. Την ελευθερία μας, τα παιδιά μας να είναι καλά και όλα τα άλλα είναι δουλειά, με επιτυχίες και αποτυχίες».
Θεατρικά, πού θα σας δούμε τη νέα σεζόν;
Θα είμαι στο Θέατρο Ιλίσια μαζί με τον Γρηγόρη Βαλτινό, στη θεατρική παράσταση «Ντα».
ΠΗΓΗ: 7ΜΕΡΕΣΤV
