Η σημαντική δημοσιογραφική πορεία της, η διεύθυνση ενημέρωσης του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων, η Αθήνα Ωνάση, ο πατέρας της Δημήτρης Κουλούρης, η βαθιά σχέση αγάπης με τον Δημήτρη Οικονόμου, η βία της καταστροφής στο Μάτι, ο εργασιακός εκφοβισμός αλλά και το προφητικό βιβλίο της για τον Ντόναλντ Τραμπ.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ
Έχετε μια μακρά θητεία στο χώρο της δημοσιογραφίας, συμπληρώνοντας 26 χρόνια συνεχούς πορείας. Ποιες θεωρείτε ως τις πιο κομβικές στιγμές της διαδρομής σας;
Την αρχή στο ρεπορτάζ, όπως και την αρχή στην παρουσίαση δελτίων ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών. Το ξεκίνημα στη διεύθυνση ενημέρωσης του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων, την οποία μετά από μια διακοπή λίγων ετών ανέλαβα εκ νέου. Από τα πρώτα χρόνια, ξεχωρίζω την αποστολή στα Μουδανιά με αφορμή τη δίκη Οτσαλάν, τις συνεντεύξεις της Αθηνάς Ωνάση, του πατέρα της Τιερί Ρουσέλ και του πρώην συζύγου της Αλβάρο Μιράντα Νέτο. Επίσης του Άντονι Κουίν, του Σον Κόν, Ντάνιελ Ράντκλιφ, του Γκάρι Όλντμαν, της Τζέρι Χάλιγουελ των Spice Girls και της Νία Βαρδάλος.
Μετά από μια αξιόλογη πορεία στην ιδιωτική τηλεόραση, πώς πήρατε την απόφαση για τη μεταγραφή σας στην τηλεόραση του Κοινοβουλίoυ;
Πολλοί μου είπαν τότε: «Πού πας στο δημόσιο; Θα εξαφανιστείς!» Εγώ πάλι το είδα ως πρόκληση. Γιατί αυτά που έμαθα στη Βουλή –καταβάλλοντας βέβαια μεγάλο κόπο– είναι ανεκτίμητα. Μελετώντας πάνω από 700 νομοσχέδια και παίρνοντας συνεντεύξεις από προσωπικότητες όπως ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ’Εστέν, ο Φρανσουά Ολάντ, ο Μάρτιν Σουλτς, ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο Μίκης Θεοδωράκης, η Ειρήνη Παπά….
Παρουσιάζετε τις εκπομπές «Τι λέει ο νόμος» και «Βουλής βήμα» που προβάλλονται κάθε Πέμπτη στις 23.00 και κάθε Κυριακή στις 16.00. Τι θεωρείτε ότι θα πρέπει να προσφέρει η τηλεόραση της Βουλής στην κοινωνία;
Αδιαμεσολάβητη ενημέρωση. Η απευθείας μετάδοση όλων των συνεδριάσεων επιτελεί αυτόν ακριβώς το σκοπό. Χρέος μας είναι να φωτίζουμε τις θέσεις όλων των κομμάτων και να θέτουμε στοχευμένα ερωτήματα, που να αναδεικνύουν το κοινοβουλευτικό έργο.
Υπήρξαν πολιτικοί που προσπάθησαν να «μπλοκάρουν» κάποιο ρεπορτάζ σας;
Δεν δέχτηκα ποτέ καμία ουσιαστική ενόχληση, από κανένα κόμμα, ως προς τον τρόπο με τον οποίο χειρίζομαι τα θέματα. Βίωσα μια επαγγελματική περιπέτεια πριν από πέντε χρόνια, η οποία είχε χαρακτηριστικά εμμονής. Αρκετοί είναι βασιλικότεροι του βασιλέως τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Το κακό όμως γυρίζει πάντα πίσω.
Το 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο, με τίτλο «Με στόχο τον Ωνάση»» (εκδόσεις Περίπλους), ένας φόρος τιμής προς τον πατέρα σας, τον σπουδαίο φωτογράφο και φωτορεπόρτερ Δημήτρη Κουλούρη. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας κατά τη συγγραφή του;
Έκλαψα γράφοντας αυτό το βιβλίο. Δεν είναι εύκολο να αποτυπώνεις με ψυχραιμία τη δουλειά ενός τόσο δικού σου ανθρώπου. Από την άλλη, μελετούσα φωτογραφίες προσώπων που δεν ήταν πλέον στη ζωή –Αριστοτέλης Ωνάσης, Αλέξανδρος, Χριστίνα, Τζάκι Κένεντι Ωνάση, Μαρία Κάλλας–, μια διαδικασία καταθλιπτική και λυτρωτική συνάμα. Κάποιες φορές όμως πρέπει να περάσεις στην αντίπερα όχθη, για να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου. Νομίζω, λοιπόν, πως έκανα τις υπερβάσεις μου.
Τι σας δίδαξε ο πατέρας σας;
Να πορεύομαι με τις αξίες μου.
Ποια ατάκα του κρατάτε έως σήμερα;
«Έχεις τα φόντα. Θα προχωρήσεις χωρίς να χρειαστεί να κάνεις εκπτώσεις».
Πριν από δύο χρόνια συναντηθήκατε στο Μονακό με την Αθηνά Ωνάση… Πώς αντέδρασε όταν της αναφέρατε τη σχέση που είχε ο πατέρας σας με τον παππού της;
Της είπα το μικρό μου όνομα. «Αλεξία», μου απάντησε, «το θυμάμαι καλά αυτό το όνομα». Την είχα συναντήσει στο σπίτι της στην Ελβετία όταν ήταν 12-13 ετών. Από τότε την κυνηγούσα. Κάποτε, μάλιστα, με είχε «στολίσει» τηλεφωνικώς, γαλλιστί που λέμε. Στην τελευταία μας συνάντηση, όμως, ήταν ιδιαίτερα φιλική.
Συμπληρώνετε περίπου 25 χρόνια σχέσης και γάμου με τον Δημήτρη Οικονόμου… Τι αγαπάτε περισσότερο σε εκείνον;
Ο Δημήτρης είναι υποστηρικτικός. Αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με ψυχραιμία. Έχει πολλά ταλέντα και δεν τον έχει αλλάξει καθόλου η επαγγελματική επιτυχία, κάτι που θαυμάζω ιδιαίτερα, γιατί με απωθεί η έπαρση – οποιασδήποτε μορφής.
Πόσο εύκολο είναι να διατηρήσετε την ισορροπία στο δεσμό σας μέσα στα χρόνια;
Τα πράγματα δεν είναι πάντα ρόδινα. Η ισορροπία όμως είναι κάτι που έρχεται και επιτυγχάνεται με τα χρόνια. Όταν σέβεσαι τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες του συντρόφου σου, βρίσκεσαι στη σωστή κατεύθυνση.
Ο Δημήτρης Οικονόμου κάνει μια πολύ επιτυχημένη καθημερινή εκπομπή στο ΣΚΑΪ. Θα μπαίνατε στον πειρασμό να παρουσιάσετε μαζί ένα πρόγραμμα;
Το έχουμε συζητήσει κάποιες φορές. Και μας έχουν θέσει το ερώτημα φίλοι – εντός και εκτός χώρου. Είμαστε και οι δύο επαγγελματίες, οπότε γιατί όχι; Από την άλλη, υπάρχει ο κίνδυνος να μεταφέρεις το σπίτι στο τηλεοπτικό πλατό… Ειλικρινά δεν είμαι σίγουρη!
Έχουν περάσει 2,5 χρόνια από τη φωτιά στο Μάτι… Ως κάτοικος της περιοχής, τι αποτύπωμα άφησε στη σκέψη και την ψυχή σας αυτή η καταστροφή;
Την προηγούμενη ημέρα της καταστροφής είχαμε φύγει για διακοπές. Περάσαμε ωστόσο την αγωνία για τους φίλους, για το σπίτι, το σκύλο μας, που ήταν στην αυλή και τον τάιζε καθημερινά δικός μας άνθρωπος. Όταν επιβεβαιώσαμε ότι όλοι οι φίλοι μας ήταν καλά, πήγαμε στην Παναγία της Τήνου. Ένιωθα την ανάγκη να ανάψω ένα κερί. Το σπίτι έπαθε ζημιές, ενώ ο σκύλος δεν βρέθηκε ποτέ. Έχουμε φίλους εγκαυματίες που ακόμη ταλαιπωρούνται απίστευτα… Εκείνη η μέρα θα αποτελεί πάντα μια θλιβερή επέτειο, που θα μας θυμίζει αυτή την ανείπωτη τραγωδία και θα επιβεβαιώνει την προσμονή της δικαίωσης για όσους έμειναν πίσω και θρηνούν.
Έρχομαι και στο θέμα των ημερών, που δεν είναι άλλο από τον εργασιακό εκφοβισμό και την κακοποίηση. Βίωσατε ποτέ λεκτική, ψυχολογική ή σωματική βία σε δουλειά;
Βίωσα λεκτικό και ψυχολογικό εκφοβισμό. Αυτό το είδος της βίας είναι κυρίαρχο σε επαγγέλματα που έχουν δημόσια προβολή. Τη σωματική θεωρώ ότι την απέφυγα, γιατί «διάβαζα» τα παράξενα βλέμματα και ξεγλιστρούσα εγκαίρως. Ίσως με θωράκισε η οικογένειά μου από μικρή. Όμως, είτε μου έτυχε είτε όχι, είτε το χειρίστηκα σωστά είτε όχι, το θέμα δεν είναι προσωπικό. Οποιαδήποτε μορφή αλαζονικής ή χυδαίας συμπεριφοράς δεν είναι ανεκτή, από όπου και αν προέρχεται. Καιρός να σπάσει λοιπόν και αυτό το απόστημα.
Τα «fake news» των πολιτικών Το πρόσφατο βιβλίο σας που τιτλοφορείται «Fake news: Ρητορική και Ερμηνείες – Πολιτική και Πολιτικοί μέσω Twitter» (εκδόσεις Ι. Σιδέρης) είναι στην ουσία μια αποτίμηση της θητείας του Ντόναλντ Τραμπ.
Θα έλεγα ότι διατρέχει την πορεία Τραμπ. Ξεκινώντας από την προεκλογική εκστρατεία του 2016 και καταλήγοντας στην προεκλογική εκστρατεία του 2019, υπό τη σκιά της κακής διαχείρισης της νόσου Covid-19 και της έναρξης της αντιπαράθεσής του με το σημαντικότερο επικοινωνιακό εργαλείο του, το Τwitter. Όταν έγινε η εισβολή στο Καπιτώλιο, κάποιοι φίλοι που είχαν διαβάσει το βιβλίο μού είπαν ότι ήταν προφητικό. Από την πλευρά μου, θα έλεγα πως ο ίδιος ο λόγος των πολιτικών προδίδει και τις πολιτικές τους. Κατά συνέπεια, ο Τραμπ απογυμνώθηκε από τους χειρισμούς του και το πολιτικό εργαλείο, το οποίο ο ίδιος επιτυχώς χειραγώγησε, τελικά του γύρισε μπούμερανγκ.
Πόσο κοντά είναι η ρητορική του Τραμπ με αυτή των Ελλήνων πολιτικών;
Πολλοί έχουν δανειστεί τη ρητορική Τραμπ. Ειδικά τον όρο «fake news», ο οποίος αναδείχτηκε «λέξη της χρονιάς το 2017» από το λεξικό Κόλινς. Και από τότε κυριαρχεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα ΜΜΕ αλλά και στο Κοινοβούλιο. Γενικά στο δημόσιο λόγο. Ως μια τάση που έχει χαρακτηριστικά εντυπωσιασμού και λειτουργεί ως πομφόλυγα σε έναν κόσμο που δεν προλαβαίνει να αφομοιώσει την υπερπληροφόρηση που δέχεται.
Διαβάστε περισσότερα στο 7 ΜΕΡΕΣ TV!
