Οι λόγοι που έχει αγαπήσει τη Δέσπω ως ηρωίδα, τα κοινά χαρακτηριστικά τους, τα μακρά πορεία της στο θέατρο που μετρά πέντε δεκαετίες, το μαγικό παράθυρο στην τέχνη που της άνοιξε η συνεργασία με τον Κάρολο Κουν, αλλά και οι καταγγελίες περί βίας και εργασιακού εκφοβισμού που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Η Αλίκη Αλεξανδράκη σε μια κατάθεση ψυχής.
Τι έχετε αγαπήσει στη Δέσπω;
Το χαρακτήρα της, τη δύναμη και τη λαχτάρα της για ζωή. Δεν το βάζει κάτω, παρόλο που όσα αντιμετωπίζει θα μπορούσαν να την είχαν καταβάλει και να είχαν κάμψει το σθένος της. Και μόνο η κινητική δυσκολία που έχει διαμορφώνει μια δύσκολη συνθήκη. Φαντάζομαι πως όταν στεκόταν στα πόδια της, γύριζε όλο το χωριό, έκανε του κόσμου τις δουλειές, ήταν σε μια δραστηριότητα πέρα από τα συνηθισμένα.
Έχετε κοινά χαρακτηριστικά;
Θα έλεγα πως μάλλον εγώ έδωσα κάποια στοιχεία στη Δέσπω, γιατί ως άνθρωπος δεν εγκαταλείπω ποτέ τις μάχες. Η Δέσπω έχει μια ακόρεστη περιέργεια, αγαπά το διάβασμα, πράγμα ασυνήθιστο για μια γυναίκα του χωριού εκείνης της εποχής, και το μυαλό της δεν σταματά να δουλεύει εποικοδομητικά.
Χαίρεται με το γάμο του Προύσαλη και της Ρίζως.
Εκείνο που ήθελε κατά βάθος ήταν να αποκατασταθεί ο γιος της, για να φύγει με το κεφάλι της ήσυχο ότι έχει δίπλα του έναν άνθρωπο που τον νοιάζεται και τον φροντίζει. Τη Ρίζω την ξέρει από μικρή. Γνωρίζει ότι είναι μια άξια γυναίκα. Μπορεί να κοντράρεται μαζί της, να τσακώνονται, να πειράζει και να ειρωνεύεται η μία την άλλη, αλλά κάπου στο βάθος μοιάζουν. Οπότε είναι μια πολύ καλή επιλογή. Άλλωστε νομίζω ότι η Δέσπω έχει σπρώξει αυτήν τη σχέση. Αν δεν το έκανε, δεν ξέρω αν θα έφταναν ποτέ στο γάμο.
Στηρίζει και τις αδελφές Σταμίρη ουσιαστικά.
Ναι. Ένα χωριό είναι μια πολύ μικρή κοινότητα, οι κάτοικοί του είναι σαν μια οικογένεια. Με δεδομένο ότι αυτή η γυναίκα, ως παλιά μαμή έμπαινε σε όλα τα σπίτια, είχε σχέση με όλους τους ανθρώπους του χωριού, επομένως με και τις αδελφές Σταμίρη. Βεβαίως και τις στηρίζει. Ήταν πάντα πολύ κοντά τους, τόσο στην Ελένη όσο και στη Δρόσω και την Ασημίνα, πριν ακόμη μπουν τα τρία κορίτσια σε αυτές τις φοβερές περιπέτειες. Από πριν υπήρχε μια ουσιαστική ζεστή σχέση και νοιάξιμο.
Πενήντα χρόνια στο θέατρο. Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά και ποια αντίστοιχα η μεγαλύτερη λύπη που σας πρόσφερε;
Η μεγαλύτερη μου χαρά είναι πως στη διάρκεια αυτών των πενήντα χρόνων ήταν πολύ σπάνιες οι φορές που έμεινα εκτός σκηνής. Αυτό το θεωρώ τύχη και ευλογία. Το θέατρο, όταν το αγαπάς πραγματικά, σε αγαπά και αυτό. Δεν θα σε κάνει να αγανακτήσεις, να λυπηθείς ή να στεναχωρηθείς. Μπορεί να συμβούν επιμέρους διάφορα, αλλά στο θέατρο αυτό καθαυτό όχι. Σου ανταποδίδει πάντα ό,τι του δίνεις
Πάρα πολλοί νέοι συνάδελφοί σας έχουν καταγγείλει βίαιες συμπεριφορές από ανθρώπους του θεάτρου. Σας έχουν σοκάρει όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους τρεις μήνες;
Ναι. Κάποια πράγματα δεν τα περίμενα. Έπεσα από τα σύννεφα. Το θέατρο είναι ένας χώρος όπου οι καλλιτέχνες καταθέτουν την ψυχή τους, τα νεύρα τους, τον κόπο τους και το μυαλό τους. Είναι πολύ φυσικό κάποιες φορές να δημιουργούνται εντάσεις. Βεβαίως υπάρχουν όρια. Σαφέστατα! Από εκεί και πέρα το να χρησιμοποιείται από ορισμένους για να εκβιάσουν, να πληγώσουν, να δηλητηριάσουν με τη συμπεριφορά τους άλλους ανθρώπους είναι απαράδεκτο, ξεπερνά κάθε όριο.
Έτυχε ποτέ στη διαδρομή σας να δεχθείτε σεξουαλική παρενόχληση ή ενός οποιουδήποτε είδους εργασιακή βία;
Όχι. Έχω τσακωθεί, έχω βριστεί με σκηνοθέτη, γιατί είχαμε διαφορετικές απόψεις και ο καθένας επέμενε στη δική του. Την επόμενη ημέρα όμως ήμασταν μια χαρά. Δεν έχω αντιμετωπίσει ούτε σεξουαλική παρενόχληση ούτε εργασιακή βία. Το μόνο που συνέβη είναι ότι μου έφαγαν ένσημα, αλλά αυτά νομίζω ότι γίνονται σε όλους τους χώρους.
Έχετε συνεργαστεί με έναν από τους σημαντικότερους μύθους του θεάτρου, τον Κάρολο Κουν. Τι άνθρωπος ήταν;
Δεν μπορώ να αποστασιοποιηθώ, παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια. Προσωπικά με μάγευε, μου άνοιξε δρόμους. Δεν το έκανε μόνο σε εμένα φυσικά, αλλά σε όλους μας. Το θέμα είναι πόσο ο καθένας μας είναι ανοιχτός για να μπορέσει να το αντιληφθεί αυτό και να το ακολουθήσει. Έκανα μια δεύτερη σχολή μαζί με τον Κάρολο Κουν.
Κλείνοντας, τι λείπει από τη ζωή σας σήμερα;
Το να μπορώ να ταξιδέψω.
Διαβάστε περισσότερα στο 7 ΜΕΡΕΣ ΤV
