Μετά το ρόλο της Θεοδοσίας στις «Άγριες μέλισσες» ήρθε αυτός της Ελπίδας στο «Σιωπηλό δρόμο», μια δουλειά που, όπως λέει η ίδια, επαλήθευσε τις προσδοκίες της. Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη μας μιλά για τη δύναμη της ηρωίδας της, αλλά και για τη δύναμη που έχουμε όλοι μέσα μας και συνειδητοποιούμε στις πιο δύσκολες στιγμές.
Από τη Νιόβη Καραπιπέρη
«Σιωπηλός δρόμος»
Κυ. 21.00
MEGA
Τι σκεφτήκατε όταν πήρατε στα χέρια σας το σενάριο του «Σιωπηλού δρόμου»;
Δεν πήρα εξαρχής όλο το σενάριο, αλλά τις περιλήψεις των επεισοδίων. Ήμουν στην Αστυπάλαια, πέρυσι το καλοκαίρι, και θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να τις αφήσω από τα χέρια μου, τις διάβασα μέσα σε ένα βράδυ. Ήμουν ενθουσιασμένη με την πλοκή, το σενάριο και, φυσικά, το ρόλο της Ελπίδας. Είχα αρχίσει να τον φαντάζομαι από τότε.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε δει πολλές σειρές τέτοιου είδους. Ήταν άλλη μία πρόκληση;
Ναι. Μου άρεσε πολύ το θέμα του «Σιωπηλού δρόμου», το γεγονός ότι δεν στηρίζεται στον έρωτα δύο ανθρώπων. Η πλοκή έχει να κάνει με κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει να παίζονται και να βλέπουμε, κι αυτό με ιντρίγκαρε. Γνώριζα επίσης ότι θα ήταν μια παραγωγή πολύ υψηλού επιπέδου, καθώς και ότι οι άνθρωποι που θα δούλευαν στη συγκεκριμένη σειρά προέρχονται σε ένα μεγάλο μέρος από το χώρο του κινηματογράφου. Επειδή λοιπόν με ενδιαφέρει πολύ ο συγκεκριμένος χώρος, είχα μεγάλες προσδοκίες, οι οποίες ευτυχώς επαληθεύτηκαν.
Πέρυσι ήσασταν στη σειρά που σημείωσε –και εξακολουθεί να σημειώνει– τεράστια επιτυχία, τις «Άγριες μέλισσες». Είχατε θέσει ως στόχο η επόμενη δουλειά σας να είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο;
Είναι και οι δύο εξαιρετικές σειρές, νιώθω ευγνωμοσύνη για τη συμμετοχή μου. Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι και όλοι οι ηθοποιοί έχουμε ως στόχο να ανεβαίνουμε και θεωρώ ότι με το «Σιωπηλό δρόμο» το καταφέραμε. Γενικότερα φέτος, άλλωστε, γίνονται αρκετές δουλειές γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη τη μυθοπλασία. Καλά είναι τα ριάλιτι, αλλά οι καλές σειρές έλειπαν πολλά χρόνια από την ελληνική τηλεόραση.
Τι είναι αυτό που πιστεύετε πως είδαν σε σας και σας επέλεξαν για τους συγκεκριμένους ρόλους;
Αυτό δεν το γνωρίζω. Σίγουρα όμως ξέρω ότι κι εγώ –μπορεί και υποσυνείδητα– κυνηγώ τέτοιες δουλειές. Και στις «Μέλισσες» και στο «Σιωπηλό δρόμο» δεν το σκέφτηκα καν, ήμουν από την αρχή θετική. Κατά καιρούς, μου έχουν γίνει και προτάσεις τις οποίες έχω δουλέψει μέσα μου, δεν ήμουν τόσο σίγουρη.
Η Ελπίδα είναι μια συνηθισμένη γυναίκα που βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τρομερά δύσκολη κατάσταση.
Η Ελπίδα έχει μια δύναμη μέσα της. Στην παρούσα φάση, δεν σκέφτεται τόσο τον εαυτό της όσο το να είναι εντάξει τα εννέα παιδιά που βρίσκονται μαζί της στο κρησφύγετο των απαγωγέων.
Την έχουμε δει να προσπαθεί να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες για αυτά τα παιδιά. Στην πορεία θα τη δούμε και να ορθώνει ανάστημα στους απαγωγείς;
Ναι, θα το δούμε αυτό, θα φανεί μια πιο δυναμική πλευρά της. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει, αλλά αυτός θα είναι ο σκοπός της, οπότε θα ρισκάρει. Πάντα, σε τέτοιες συνθήκες και καταστάσεις, αναγκαζόμαστε να αναλάβουμε ρίσκα προκειμένου να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
Εσείς έχετε βρεθεί ποτέ σε μια κατάσταση όπου σας εξέπληξε ο ίδιος σας ο εαυτός;
Ναι. Ξαφνιάστηκα με τον εαυτό μου με τις φωτιές στο Μάτι το 2018. Σε μια τέτοια κατάσταση, μπαίνεις στη μάχη και προσπαθείς να σώσεις οτιδήποτε σώζεται, δεν κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια. Αυτό είναι ένα κοινό που μπορώ να βρω με την Ελπίδα.
Θα μας μιλήσετε μας για αυτή την εμπειρία;
Βρέθηκα στα σύνορα ανάμεσα σε Μάτι και Ζούμπερι. Αρχικά ήμουν στο πατρικό μου σπίτι, στον Νέο Βουτζά. Περάσαμε μέσα από το Μάτι για να πάμε στο Ζούμπερι, στον Άγιο Ανδρέα, όπου ήταν η γιαγιά μου. Οι φωτιές μάς είχαν φτάσει σχεδόν και θυμάμαι ότι το πήρα πάνω μου. Φώναξα να ανοίξουν την πόρτα, πήρα ένα λάστιχο και έβρεξα το κτίριο γύρω γύρω. Δεν έχεις χρόνο για πολλή σκέψη σε τέτοιες καταστάσεις, απλώς δρας.
Φαντάζομαι ότι είναι μια εμπειρία που σε αλλάζει.
Δεν ξέρω κατά πόσον μπορούν να σε αλλάξουν οι εμπειρίες και τα συμβάντα. Οι άνθρωποι, ό,τι κι αν ζήσουμε, έχουμε το «ταλέντο» να τα ξεχνάμε όλα και να συνεχίζουμε απλώς τη ζωή μας. Συνήθως τέτοια περιστατικά σε ταράζουν για κάποιο διάστημα και μετά τα ξεχνάς κατά κάποιον τρόπο, όταν βέβαια δεν υπάρχει απώλεια. Εμείς τότε χάσαμε το σκύλο μας. Ήταν πολύ έντονη εμπειρία.
Οι βασικοί σας συμπρωταγωνιστές στο «Σιωπηλό δρόμο» είναι παιδιά. Πώς είναι να βρίσκεστε καθημερινά στο γύρισμα μαζί τους;
Τα συγκεκριμένα παιδιά είναι σε ηλικίες που ακούν, μπορούν να συνεννοηθούν, και συμβάλλουν σημαντικά στο γύρισμα. Τα παιδιά έχουν τρομερή φαντασία και η συνεργασία μαζί τους είναι και για μας ένα μάθημα. Βέβαια, όλο αυτό έχει και τη δύσκολη πλευρά του – είναι πολλά παιδιά μαζεμένα. Αυτό που βλέπετε εσείς στην τηλεόραση και μπορεί να σας φαίνεται λίγο τρομακτικό ή δραματικό στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Έχει πολύ γέλιο, η διαδικασία των γυρισμάτων είναι ωραία για όλους και χαρούμενη για τα παιδιά.
Έχουμε ταλέντα ανάμεσά τους;
Έχουμε και νομίζω ότι θα φανούν σύντομα.
Πώς πέρασε αυτός ο χρόνος της καραντίνας;
Τα γνωστά – πέρα από σειρές, πολύ μαγείρεμα και περπάτημα με φίλους. Ήταν λίγο δύσκολα, αλλά υπάρχουν πολύ χειρότερα. Σίγουρα βοήθησε και το γεγονός ότι εργαζόμουν. Οι άνθρωποι που έχουν χάσει τη δουλειά τους δυσκολεύονται περισσότερο.
Θεατρικά, υπήρχαν σχέδια που αναβλήθηκαν;
Δυστυχώς υπήρχαν. Τον επόμενο χρόνο θα έκανα μια πολύ μεγάλη παραγωγή με έναν αγαπημένο μου σκηνοθέτη, η οποία όμως δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί. Αν όλα πάνε καλά, ελπίζουμε πως θα γίνει το 2022-23. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή που αυτήν τη στιγμή έχω δουλειά στην τηλεόραση. Τα πράγματα για τον κλάδο μας είναι δύσκολα έως τραγικά, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν τίποτα. Χτυπήθηκε πολύ ο χώρος μας.
Στον κλάδο σας έχει ανοίξει και μια άλλη πληγή, αυτή των καταγγελιών που έχουν γίνει τελευταία. Ανήκετε στη νέα γενιά ηθοποιών. Μετά από αυτό, είδατε το θέατρο με άλλο μάτι;
Λίγο πολύ, όλοι γνωρίζαμε τι συνέβαινε. Σίγουρα, όμως, ακούσαμε πράγματα που έκαναν κι εμάς να πέσουμε από τα σύννεφα. Μπορεί να έχεις υπόψη σου κάποιες φήμες, αλλά, όταν μαθαίνεις αυτές τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, σοκάρεσαι, ειδικά όταν συμβαίνουν δίπλα σου. Με αυτό τον άνθρωπο μπορεί να είχες συνεργαστεί, να είχατε συνυπάρξει. Για κάποιους, ωστόσο, δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Από την άλλη, όλο αυτό δίνει μια ελπίδα ότι θα καθαρίσει κάπως το τοπίο και πλέον οι άνθρωποι θα είναι πολύ πιο προσεκτικοί. Ελπίζω τουλάχιστον ότι δεν θα σημειωθούν ξανά τέτοια περιστατικά.
Παρακολουθείτε ξένες σειρές στο NETFLIX;
Ναι, ειδικά μετά την πρώτη καραντίνα. Έχω δει τα πάντα!
Οι ελληνικές σειρές μπορούν να φτάσουν σε επίπεδο να ανταγωνίζονται τις ξένες;
Φυσικά! Αν δεν το πίστευα και δεν το ήλπιζα αυτό, δεν θα έκανα τη συγκεκριμένη δουλειά. Δεν μας λείπει κάτι, έχουμε και πολύ καλούς ηθοποιούς και πολύ καλά συνεργεία και σεναριογράφους. Αργήσαμε λίγο, αλλά πιστεύω ότι κινούμαστε ανοδικά και ακολουθούμε τα πρότυπα που βλέπουμε και θαυμάζουμε από το εξωτερικό.
Έχετε κάποιο όνειρο πάνω στη δουλειά σας;
Όσο μεγαλώνω, τα όνειρά μου περιορίζονται. Όσο πιο μικρός είσαι τόσο μεγαλύτερα όνειρα κάνεις. Με ενδιαφέρει πολύ ο χώρος του κινηματογράφου, και όχι μόνο από τη θέση του ηθοποιού. Θα ήθελα να μπω πιο βαθιά σε αυτό τον κόσμο. Βλέπω πολλές ταινίες, το λατρεύω το σινεμά, κι αυτό ήταν και ο λόγος για τον οποίο έγινα ηθοποιός.
Διαβάστε περισσότερα στο 7 ΜΕΡΕΣ ΤV
