Ο Γιώργος Ηλιόπουλος μίλησε για τις Άγριες Μέλισσες και σχολίασε τη συμμετοχή του Αιμίλιου Χειλάκη ως Ακύλα.
Από την Μαρία Ανδρέου
Πώς προσεγγίζει ένας ηθοποιός μια ιστορία που διαδραματίστηκε στην Ελλάδα πριν από 54 χρόνια;
Να θυμάστε κάτι: φέτος οι «Άγριες μέλισσες» θα μας διδάξουν πολλά. Αυτή η μαύρη σελίδα στην ιστορία μας, στην οποία συνέβησαν τέρατα, δεν είναι παλιά, είναι πρόσφατη. Η λογοκρισία, η εξορία, το ξύλο, οι απογορεύσεις… Δεν έγινε σε κάποιον άλλον τόπο η χούντα, έγινε στη χώρα μας. Και δεν πρέπει να ξεχάσουμε το πόσο επικίνδυνο πράγμα είναι η δικτατορία, ο φασισμός, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Γιατί πολύ απλά, αυτό το έργο άνοιξε ξανά την αυλαία. Με τη Χρυσή Αυγή είχαμε πρόσφατη εμπειρία και αναμοχλεύτηκαν τα μίση, αλλά ευτυχώς η κουρτίνα έπεσε. Όταν υπάρχουν οικονομική κρίση και ανεργία, πάντα ξεπηδούν τέτοια πολιτικά μορφώματα. Οι Έλληνες πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση.
Ο Προκόπης, ο κομμουνιστής του Διαφανίου, θα βρεθεί στην εξορία;
Από τους πρώτους! Θα προσπαθήσει να ξεφύγει στα βουνά, αλλά θα τον πιάσουν και θα τον στείλουν στη Λέρο, μαζί με τον δάσκαλο και τον Μπάμπη. Αυτοί οι τρεις θα βιώσουν μεγάλα βασανιστήρια και θα γίνουν ένα. Να ζήσεις στην εξορία μια επταετία; Ξεκληρίστηκαν οικογένειες! Είχα μια σκηνή που εμείς οι τρεις μιλάμε για τον Μίκη Θεοδωράκη. Με έπιασε μια ανατριχίλα, γιατί ήξερα ότι εκείνη τη στιγμή ο ογκόλιθος Μίκης κηδευόταν από τον ελληνικό λαό, που του φώναζε «αθάνατος»! Αυτό το γύρισμα θα μείνει χαραγμένο στην καρδιά μου. Γιατί ο Μίκης είναι η εφηβεία όλων των ανθρώπων και θα είναι ανά την υφήλιο. Σύμβολο αντίστασης η μουσική του, σε κατακλύζει στο συναίσθημα. Οι γονείς μας την εποχή της χούντας, τραγουδούσαν μελοποιημένη ποίηση, Ρίτσο, Ελύτη, βραβευμένη με Νόμπελ. Η παιδεία και η μόρφωση πήγαν στο λαό και στην καθημερινότητα. Τα πέτρινα χρόνια, λοιπόν, θα τα ζήσουμε στη Λέρο. Έχουμε βάλει όλοι οι ηθοποιοί ένα μεγάλο στοίχημα με τον τρίτο κύκλο των «Μελισσών» και θέλουμε να κάνουμε τους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες μας υπερήφανους. Ο Λευτέρης Χαρίτος μάς λέει σε κάθε μάζωξη: «Φέτος παιδιά κάνουμε μια νέα σειρά, κάτι το διαφορετικό. Θα ιδρώσουμε τις φανέλες και, μην ξεχνάτε, είμαστε μέλη της ίδιας οικογένειας». Στη σειρά θα πλανάται ένας φόβος στην ατμόσφαιρα. Ο Αιμίλιος Χειλάκης ως Ακύλας θα γράψει ιστορία στην ελληνική τηλεόραση.
Πότε ξεκίνησαν τα γυρίσματα για το καστ;
Για πολλούς το καλοκαίρι, για μένα τον Σεπτέμβριο λόγω θεατρικών παραστάσεων. Ευτυχώς που άνοιξαν τα θέατρα και μακάρι να παραμείνουν ανοιχτά για να δουλέψουμε όλοι μας, γιατί ο κορονοϊός μάς κατέστρεψε. Οι ηθοποιοί έχουμε διασκορπιστεί σε τέσσερις τοποθεσίες. Για μένα, φέτος τα γυρίσματα είναι δύσκολα, γιατί για πρώτη φορά ο Προκόπης θα χωριστεί από το ξαδελφάκι του και από το καφενείο της Βιολέτας. Με τον Αλέξανδρο Καλπακίδη μιλούσαμε με τα μάτια, είχαμε φοβερή χημεία, μου λείπει πάρα πολύ. Αλλά ξέρω ότι μαζί με Τόλια, Προύσαλη και Νέστορα φυλάνε το χωριό! Και στεναχωριέμαι για τον Προκόπη που δεν παντρεύτηκε τη Λένα. Πάντα ζούσε με τις ζωές των άλλων και, όταν ήρθε η δική του στιγμή, τσάκισε το όνειρο. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Τι θα κάνεις αν κάποιος που έβλεπε τις «Μέλισσες» σε σταματήσει στο δρόμο και σου πει ότι δεν έγιναν έτσι τα πράγματα; Αν υπάρξουν αντιδράσεις;
Εγώ δεν θα πω τίποτα. Η απάντηση έχει δοθεί από την ίδια την ιστορία. Να έρθω σε διαπληκτισμό με κάποιον που θα μου πει ότι δεν βρέθηκαν άντρες και γυναίκες στην εξορία; Αυτή είναι καταγεγραμμένη ιστορία.
Είναι άσχημο πράγμα η βία…
Η σειρά μιλά για τη βία και το φόβο. Μέσα στην πανδημία, έσκασε το κίνημα #MeToo ως αντίδραση στη βία. Η εποχή μας αναζητά αξίες, θέλει όρια και σεβασμό. Σεβασμό των αντρών προς τις γυναίκες και το αντίστροφο και μέριμνα για τα παιδιά, τα ζώα, τα δάση, το περιβάλλον. Πρέπει να παρθούν μέτρα από τους νομοθέτες, για να έχουμε ένα βιώσιμο μέλλον. Αυτό το καλοκαίρι είδαμε σαν preview το αύριο που έρχεται. Χρειάζεται δραστική αλλαγή. Δεν είναι η ζωή μας ηλεκτρονικό παιχνίδι με όπλα, δεν είμαστε φανταστικοί ήρωες, δεν σκοτωνόμαστε ψεύτικα επειδή… χάλασε η φάση. Είμαστε άνθρωποι με σάρκα και ψυχή!
