Ο Γιώργος Παρτσαλάκης μάς εξηγεί τι είναι αυτό που κάνει την καθημερινή σειρά του MEGA τόσο επιτυχημένη.
Από τη Νιόβη Καραπιπέρη
Ο Λυκούργος είναι ένας θετικός ήρωας, ένας καλός άνθρωπος κι έντιμος δικηγόρος. Η Βάνα Δημητρίου σάς έχει δώσει και πάλι ένα ρόλο-διαμάντι!
Έτσι είναι και την ευχαριστώ πολύ. Με τη Βάνα Δημητρίου, το σκηνοθέτη Ανδρέα Γεωργίου και τον παραγωγό Κούλλη Νικολάου –οι δύο τελευταίοι είναι και εξαιρετικοί ηθοποιοί– δέσαμε για τα καλά, γιατί έχουμε μεταξύ μας κάτι σημαντικό: επικοινωνία. Η Βάνα Δημητρίου –και το έχω πει και στην ίδια– ξέρει να γράφει ιστορίες και να αναλύει σε βάθος χαρακτήρες και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Με τους τρεις αυτούς δημιουργούς συνεργάζομαι στενά τα τελευταία τέσσερα χρόνια και πάμε στα πέντε, από το «Τατουάζ» στις «8 λέξεις» και τώρα στη «Γη της ελιάς». Και αυτό μέσα στην οικονομική κρίση και την πανδημία είναι ευλογία, γιατί δεν υπάρχει μόνο δουλειά, αλλά εργασία με ποιοτικές προδιαγραφές. Τα κατάφερα, λοιπόν, και στη «Γη της ελιάς» να έχω μια άψογη συνεργασία με τους τρεις δημιουργούς και αυτό είναι σπουδαίο γιατί εν αρχή είναι ο λόγος! Πέντε χρόνια που πηγαινοέρχομαι στην Κύπρο, μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η επαφή και αυτό το καλλιτεχνικό ταξίδι.
Πώς χτίσατε τον ήρωά σας;
Θα έλεγα ότι με τον Λυκούργο έχω κοινά χαρακτηριστικά με κυριότερο ότι πιστεύουμε και οι δυο μας στο δίκιο. Τον αγαπώ γιατί δεν είναι απλά ένας άνθρωπος με γνώση, αλλά και με κρίση λόγω της εμπειρίας του στη ζωή. Όταν ο πελάτης του έχει δίκιο, τον υπερασπίζεται με πάθος γιατί πιστεύει στην ιδέα ότι η δικαιοσύνη θα λάμψει αργά ή γρήγορα. Έχω την αίσθηση από αυτά που γράφει η Βάνα ότι αυτό τον άνθρωπο τον γνωρίζω και τον νιώθω. Όταν είσαι πενήντα χρόνια στο θεατρικό σανίδι, ξέρεις ποιος είναι ο ήρωάς σου. Και εγώ τον Λυκούργο τον ξέρω, αν και με τη Βάνα ποτέ δεν είσαι σίγουρος για το πού θα οδηγηθούν τα πράγματα και οι καταστάσεις. Πάντως, πιστεύω ότι ο Λυκούργος είναι ακέραιος άνθρωπος.
Γιατί θέλει να βοηθήσει τη Μυρτάλη;
Γιατί πιστεύει ότι αποκλείεται ο πατέρας αυτής της κοπέλας να τη θεωρούσε ανήθικη και να την αποκλήρωσε. Έχει πέσει θύμα πλεκτάνης, συκοφαντίας. Ο Λυκούργος θα τρέξει αυτή την ιστορία δικαστικά όσο γίνεται, γιατί δεν αντέχει την αδικία. Κάποιος προσπαθεί να σφετεριστεί την περιουσία της Μυρτάλης. Ο Λυκούργος είχε φτάσει στο σημείο να θέλει να εγκαταλείψει τη δικηγορία μετά από μια χαμένη υπόθεση, στην οποία ο πελάτης του καταδικάστηκε ενώ ήταν αθώος, γιατί δεν υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Ο ίδιος καταλαβαίνει τις ποιότητες των ανθρώπων και ξέρει ποια είναι η Μυρτάλη και ποιος ήταν ο πατέρας της, ο Ιπποκράτης.
Θα συναινέσει τελικά στο να παντρευτεί η κόρη του τον Κωνσταντίνο;
Ο Λυκούργος είναι πολιτισμένος άνθρωπος. Και αν δώσει την ευχή του, θα το κάνει για να έχει το γαμπρό του από κοντά, να τον ελέγχει ώστε να μην προκαλέσει κακό στην κόρη του. Οπότε, στην ουσία με αυτό τον τρόπο την προστατεύει. Και δεν έχει κι άδικο που δεν συμπαθεί τον Κωνσταντίνο, όλοι έχουμε δει τι έχει κάνει. Αλλά ο Λυκούργος έχει μια ποιότητα ως άνθρωπος. Και ως πατέρας δεν είναι αφέντης. Δεν επιβάλει στην κόρη του ποιον θα παντρευτεί και ποιον όχι. Δεν θεωρεί την κόρη του κτήμα του ή ιδιοκτησία του, τη σέβεται απόλυτα. Και να γίνει, λοιπόν, ο γάμος, ο Λυκούργος είναι τόσο έξυπνος που θα μπαινοβγαίνει με ευγένεια στο σπίτι του ζευγαριού και θα έχει το γαμπρό σε στενό μαρκάρισμα.
Ο Λυκούργος και η Χάιδω θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη;
Είναι φως φανάρι ότι οι δυο τους είναι πλέον πολύ κοντά. Ο Λυκούργος έζησε τόσα χρόνια δίπλα σε μια γυναίκα ρηχή και επιφανειακή. Μπορεί η Χάιδω να φαίνεται σκληρή, αλλά σκεφτείτε ότι της σκότωσαν την κόρη και τον άντρα της σε μια βεντέτα. Η Χάιδω για μένα είναι γυναίκα-θηρίο, ιδίως μετά την απώλεια του παιδιού της. Εξωτερικά είναι σκληρή για να επιβιώσει και να κάνει και το γιο της άντρα με πυγμή, ώστε να τα φέρει και αυτός εις πέρας στη Μάνη. Κατά βάση είναι πολύ τρυφερή και πάνω απ’ όλα είναι μια γυναίκα με αξίες. Αυτό το εκτιμά αφάνταστα ο Λυκούργος. Η Χάιδω και αυτός βρήκαν την κατάλληλη στιγμή ο ένας τον άλλον. Μπορεί ο έρωτας να είναι για τα νιάτα –γιατί θέλει και γερά στομάχια και τη δύναμη της νιότης–, αλλά δεν σημαίνει ότι και οι άλλες ηλικίες πρέπει όσο προχωρά η ζωή να μένουν ανενεργές και στερημένες από αγάπη και συντροφικότητα. Γιατί η ζωή σημαίνει αγάπη. Έχουν δικαίωμα και ο Λυκούργος και η Χάιδω στην αγκαλιά και στο χάδι. Ο θυμόσοφος λαός λέει «Καλά στερνά; Όλα καλά!». Αυτό είναι πολύ φιλοσοφημένο. Για μένα, ο άνθρωπος πρέπει να ζει το παρόν, ούτε να αναπολεί το παρελθόν, ούτε να ονειρεύεται το μέλλον. Να ζει το τώρα. Δεν με νοιάζει τι έχασαν ή τι δεν έχασαν ο Λυκούργος και η Χάιδω, αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Στο τώρα τι έχουν; Αυτή είναι η κοινή τους συνισταμένη. Στο τώρα μπορούν να έχουν μια όμορφη κοινή ζωή. Ο ένας πιστεύει στον άλλο, άρα η ιστορία τους θα καρποφορήσει. Μου λένε οι φίλοι μου που βλέπουν τη σειρά ότι αυτοί οι δύο έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, να αναπληρώσουν όσα έχασαν. Δεν το αντιλαμβάνομαι έτσι, ως αναπλήρωση. Το βλέπω ως μια νέα ιστορία, ως κάτι που συμβαίνει στο σήμερα, που μπορούν να το κερδίσουν μαζί. Ως ένα κομμάτι ωραίας ζωής. Για μένα, αυτό που έχουν και αυτό που θα περάσουν είναι μοναδικό. Ζούμε με το όλον, όχι με αυτό που έχει ήδη γίνει και με το υπόλοιπο. Όλη μας η ζωή είναι ένα ταξίδι. Είναι τραγικό λάθος να ζούμε με το παρελθόν και να ξεχνάμε το παρόν. Το παρόν είναι το πιο όμορφο κομμάτι, πάντοτε.
Τι ευχηθήκατε για το νέο χρόνο;
Μέσα από την καρδιά μου, όλος αυτός ο εφιάλτης που ζούμε με τον κορονοϊό, αυτή η συμφορά, να λήξει, να φύγει, να μην υπάρχει πια. Δεν ξέρετε πόσο στεναχωρήθηκα για την απώλεια του δημοσιογράφου Γιώργου Τράγκα! Toν είχα γνωρίσει και με είχε τιμήσει στο κρητικό εστιατόριο που είχα στο Φάληρο. Ο Γιώργος πίστευε ότι η COVID-19 είναι μια πιο δυνατή μορφή γρίπης που θα εξασθενήσει σιγά σιγά και γι’ αυτό δεν έκανε το εμβόλιο. Κανείς δεν ξέρει βέβαια πότε θα φύγει ο καθένας μας από αυτήν τη ζωή και αν ο Γιώργος θα ζούσε ή όχι εάν είχε εμβολιαστεί. Με αυτό θέλω να πω –και το επαναλαμβάνω συνέχεια στα παιδιά μου, που έχουν περισσότερες συναναστροφές–, ότι, εντάξει, εμβολιαστήκαμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν φοράμε τη μάσκα, δεν κρατάμε αποστάσεις, δεν χρησιμοποιούμε τα αντισηπτικά μας. Φοβάμαι πάρα πολύ, ειδικά για τα παιδιά μου και τους επισημαίνω διαρκώς να προφυλάσσονται από το κακό. Μάσκα και πάλι μάσκα! Για πρώτη φορά ίσως φέτος η ευχή μου είναι μόνο μία: «Την υγεία μας να έχουμε!». Είναι η πιο σημαντική και η πιο όμορφη ευχή, μας φτάνει και μας περισσεύει!
