Ο ρόλος του Φανούρη που έχει αγαπήσει, η στάση του απέναντι στις αδελφές Σταμίρη όταν πληροφορηθεί ότι κατηγορούνται για το φόνο του Σέργιου, η σχέση του με το νονό του Γιώργο Μαρίνο, οι μνήμες του από εκείνον και οι όμορφες στιγμές που έχει βιώσει στο θέατρο. Ο Κωνσταντίνος Δανίκας μιλά για όλα.
Μίλησε μας για τον Φανούρη. Πώς θα χαρακτήριζες τον ήρωα που υποδύεσαι;
Ο Φανούρης είναι ο άνθρωπος που θα θέλαμε όλοι να έχουμε για φίλο, γιατί είναι δίκαιος, τίμιος και έχει προσωπική αλήθεια. Βοηθά, εξυψώνει, αλλά και βάζει στη θέση τους όσους βρίσκονται γύρω του ανάλογα με τις πράξεις τους. Συμβολίζει τον καθημερινό άνθρωπο που αγωνίζεται συνεχώς για τα πάντα, χωρίς να έχει προσωπικό όφελος. Προσωπικά τον αγάπησα πολύ.
Γίνεται πια γνωστό ότι ο Σέργιος δεν δολοφονήθηκε μόνο από την Ελένη, αλλά και από τις τρεις αδελφές Σταμίρη. Όταν το μάθει αυτό ο Φανούρης, θα συνεχίσει να είναι με το μέρος τους;
Ναι. Ο Φανούρης έχει αποδείξει ότι δεν δαιμονοποιεί τις καταστάσεις, τις συνθήκες, τις στιγμές. Όταν φτάσει στα αφτιά του η είδηση ότι και οι τρεις αδελφές σκότωσαν μαζί τον Σέργιο, το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσει είναι ο λόγος που το έκαναν αυτό. Θα μείνει στο πλευρό τους και θα ρισκάρει ακόμα και τη ζωή του για να υπερασπίσει τις κοπέλες, γνωρίζοντας πλέον και το γιατί το έκαναν. Όταν μάθει ο Φανούρης ότι ο Σέργιος πήγε να βιάσει τη Δρόσω, όχι απλώς θα υποστηρίξει τις αδελφές Σταμίρη, αλλά θα φτύσει πάνω από τον τάφο του.
Αλλάζω θέμα. Μεγάλωσες σε μια καλλιτεχνική οικογένεια. Ο πατέρας σου Νίκος Δανίκας ήταν ένας από τους σημαντικότερους μαέστρους και επί πολλά χρόνια πιστός συνεργάτης του Γιώργου Μαρίνου. Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια και πώς φάνταζε αυτός ο αστραφτερός κόσμος στα μάτια σου;
Μαγικός. Πήγαινα στη «Μέδουσα» στην ηλικία των 6-7 ετών τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα με τη συνοδεία της μητέρας μου. Αισθάνομαι πραγματικά τυχερός, γιατί έχω ζήσει μοναδικές στιγμές έως την ηλικία των δώδεκα, που σταμάτησε και ο Γιώργος Μαρίνος τις εμφανίσεις του στο χώρο. Παρά το ότι δεν είχα την ωριμότητα και την εμπειρία να κατανοήσω τι ζούσα τότε, ενδόμυχα ήξερα πως ό,τι έβλεπα εκείνη τη στιγμή ήταν σπουδαίο.
Τι θυμάσαι από τον Γιώργο Μαρίνο; Τι μνήμες κρατάς από εκείνον;
Ήταν πάντοτε πολύ φιλικός, δεκτικός και ευγενικός. Ο πατέρας μου ήταν επί είκοσι πέντε χρόνια συνεργάτης και καλός φίλος του. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από εκείνον. Είχα για νονό έναν άνθρωπο που τον θαύμαζε όλη η Ελλάδα. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, τον θεοποίησα ακόμα περισσότερο. Ντρεπόμουν πάρα πολύ όταν πηγαίναμε στο σπίτι του Γιώργου Μαρίνου οικογενειακώς στις γιορτές. Όλος αυτός ο μύθος με έκανε να ντρέπομαι να τον πλησιάσω, να του μιλήσω, να προσπαθήσω να τον κάνω φίλο. Συνήθως τα παιδιά νιώθουν αμηχανία απέναντι σε έναν άνθρωπο που τον βλέπουν λίγο άπιαστο. Για εμένα ήταν ο Γιώργος Μαρίνος και ποτέ ο Γιώργος.
Όταν αποφάσισες ότι θα γίνεις ηθοποιός, του το εξομολογήθηκες;
Δεν τον ενόχλησα ποτέ για να του το πω ή να ζητήσω τη συμβουλή του. Όταν μπήκα στην εφηβεία, αποστασιοποιήθηκα, όπως ο κάθε νέος σε αυτή την ηλικία, από τις οικογενειακές συναθροίσεις. Έτσι δεν είχα πλέον επαφή μαζί του.
Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή και ποια αντίστοιχα η πιο όμορφη που έχεις βιώσει στο θέατρο;
Δύο-τρία χρόνια αφότου τελείωσα τη σχολή, πήρα την απόφαση ότι η δουλειά που ήθελα να κάνω στη ζωή μου ήταν του ηθοποιού. Αυτή θεωρώ ως μία από τις ωραιότερες στιγμές μου. Είχα απόλυτη συνείδηση του τι ακριβώς είναι το θέατρο και ποια η δουλειά του ηθοποιού. Για να πω την αλήθεια, δεν είχα καμία δύσκολη στιγμή στο θέατρο. Σίγουρα στις πρόβες και τις παραστάσεις υπάρχουν εντάσεις, συγκρούσεις, διαπληκτισμοί. Όταν όμως αγαπάς τόσο πολύ τη δουλειά σου, δεν βλέπεις ποτέ αυτά τα γεγονότα ως «τοίχο».
Έχεις δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση;
Δεν δέχθηκα ποτέ σεξουαλική παρενόχληση. Νομίζω ότι συνέβη επειδή, στην όποια συνεργασία έκανα, με κάποιο τρόπο οριοθετούσα από την αρχή το χώρο μου.
Κλείνοντας, πώς θα ήθελες να εξελιχθεί ο ρόλος του Φανούρη στα επόμενα επεισόδια;
Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ το πώς εξελίσσεται ο ρόλος του Φανούρη. Δεν εμφανίζεται πάρα πολύ, αλλά δημιουργεί στιγμές. Έχουν στηθεί τόσο όμορφα οι σκηνές από τους σεναριογράφους, που πραγματικά η κάθε καινούργια εμπειρία του Φανούρη γίνεται κατευθείαν και προσωπική μου εμπειρία. Μου λείπει η πατρική φιγούρα του Φανούρη. Θα ήθελα να δω και αυτήν τη διάστασή του. Βέβαια, επειδή είναι ένας ρόλος δορυφόρος, αντιλαμβάνομαι ότι είναι λίγο δύσκολο να συμβεί.
Διαβάστε περισσότερα στο 7 MΕΡΕΣ TV
