Τα τελευταία δύο χρόνια άλλαξαν πολλά. Μέσα σε αυτά και η τηλεόραση, που ήρθε πρώτη αντιμέτωπη με την είδηση COVID-19. Η πανδημία έφερε μια νέα συνθήκη, την οποία κλήθηκαν να ανακοινώσουν, αλλά και να διαχειριστούν οι δημοσιογράφοι, που, μαζί με τους βιολόγους και τους γιατρούς, προσπάθησαν να εξοικειώσουν με αυτό το ζήτημα μια ολόκληρη κοινωνία.
Μία από αυτούς τους δημοσιογράφους είναι και η Μάρα Ζαχαρέα, η διευθύντρια και παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Star Channel, η οποία ξεχωρίζει για την ήρεμη δύναμη που κρύβει μέσα της, τον τρόπο που μεταδίδει την πληροφορία αλλά και για την ακεραιότητα του χαρακτήρα της όλα αυτά τα χρόνια. Η δημοσιογράφος μάς μίλησε για όλα όσα έχει βιώσει τον τελευταίο δύσκολο ενάμιση χρόνο καθώς και για την προσωπική της ζωή, που φροντίζει να ζει με ηρεμία και όχι να φωτίζει με τους προβολείς της δημοσιότητας.
Mάρα Ζαχαρέα για την πανδημία του κορονοϊού: «Με φόβο πήγαινα στο γραφείο, με φόβο επέστρεφα στο σπίτι»
Μετά από τόσα χρόνια στο τιμόνι του δελτίου αλλά και στη διεύθυνση ειδήσεων, θα λέγατε ότι συνεχίζουν να σας εκπλήσσουν ο κόσμος και οι εξελίξεις που μεταφέρετε καθημερινά στους τηλεθεατές;
Ασφαλώς! Η ανθρωπότητα εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα. Σκεφτείτε μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα ή ότι τώρα, με τον κορονοϊό, οι επιστήμονες κατάφεραν να κατασκευάσουν εμβόλιο σε μόλις ένα χρόνο. Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στα χρονικά. Δυστυχώς, οι ειδήσεις συχνά με εκπλήσσουν με πολύ δυσάρεστο τρόπο, με την κακία και τα δολοφονικά ένστικτα που κάποιος μπορεί να βγάλει σε ένα συνάνθρωπό του. Η υπόθεση της Καρολάιν, η επίθεση με το βιτριόλι και η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ είναι γεγονότα που με σόκαραν. Ακόμα κι όταν εκφωνούσα αυτές τις ειδήσεις και άκουγα τις πληροφορίες των δημοσιογράφων του Star, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τέτοιες πράξεις είχαν γίνει στ’ αλήθεια.
Πόσο εύκολο ήταν να βρεθεί κάποιος μπροστά από την κάμερα στην αρχή της πανδημίας και να ενημερώσει τον κόσμο για όλο αυτό που είχε ξεκινήσει αλλά και για την πορεία του;
Ήταν πολύ δύσκολο. Κανείς μας δεν είχε χειριστεί κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν και δεν γνώριζε με σαφήνεια τι συνέβαινε, ούτε καν οι γιατροί και οι επιστήμονες της βιολογίας. Ήταν όμως ταυτόχρονα και μια πολύ μεγάλη δημοσιογραφική πρόκληση. Κάθε μέρα συνέβαινε κάτι άλλο. Κάθε μέρα οι εικόνες ήταν διαφορετικές – θα έλεγα και σπαρακτικές, όταν η μνήμη γυρίζει πίσω, στο Μπέργκαμο της Ιταλίας. Κάθε μέρα ανακοίνωνα αριθμό νεκρών και διασωληνωμένων με έναν κόμπο στο στομάχι. Πίσω από αυτούς τους αριθμούς υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι και οικογένειες. Δεν σας κρύβω πως μέσα στη δίνη της εργασίας κρυβόταν και η προσωπική μου αγωνία για την υγεία τη δική μου και της οικογένειάς μου. Ας ελπίσουμε πως αφήσαμε πίσω μας τα πιο δύσκολα.
Αν σας έλεγαν, πριν από τη συνθήκη που βιώνουμε πλέον, ότι μια μέρα θα χρειαζόταν να μεταδώσετε την είδηση πως μια πανδημία επιβάλλει ολικό lockdown στον πλανήτη και ότι η δημόσια υγεία θα αποτελούσε καθημερινά κεντρικό θέμα συζήτησης, θα το πιστεύατε;
Με τίποτα! Θα νόμιζα ότι μου περιγράφουν χολιγουντιανή ταινία. Ακόμα και πέρυσι τον Ιανουάριο, όταν αρχίζαμε να προβάλλουμε τις ειδήσεις για τον κορονοϊό στη Γουχάν, δεν πίστευα πως τελικά θα γινόταν όλο αυτό το κακό στη δική μας χώρα, στην Ευρώπη, σε όλο τον πλανήτη. Τώρα, όταν διαβάζω σε ξένες ιστοσελίδες –δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια– ότι η πανδημία θα μπορούσε να ελεγχθεί αν η Κίνα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λειτουργούσαν διαφορετικά και δεν το έπραξαν χάνοντας πολύτιμο χρόνο, εξοργίζομαι.
Πώς αντιμετωπίσατε σε προσωπικό επίπεδο την πανδημία; Νιώσατε φόβο;
Εννοείται, όπως όλοι. Δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα, πέρα από το να προσπαθώ να τηρώ τα μέτρα που όλοι γνωρίζουμε. Ακόμα και στις ημέρες της πιο σκληρής καραντίνας, οι δημοσιογράφοι ήταν στις επάλξεις, δεν σταμάτησαν να εργάζονται. Με φόβο πήγαινα στο γραφείο, με φόβο επέστρεφα στο σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι το Star πήρε πολύ γρήγορα μέτρα – θερμομέτρηση καθημερινά, οι μισοί δουλεύουν εντός και οι υπόλοιποι εκτός κτιρίου και δωρεάν rapid test δύο φορές την εβδομάδα για τους εργαζόμενους.
Έχετε δύο παιδιά. Η αγωνία σας ήταν περισσότερο για εκείνα και για το πώς θα αντεπεξέλθουν ή υπήρξε εξίσου μεγάλη για όλη την οικογένεια;
Είχα αγωνία για όλους μας. Απλώς, επειδή τα παιδιά μου είναι 24 και 20 ετών και έχω ακούσει πως οι νέοι το περνούν ελαφρά, δεν έχω τόσο άγχος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εφησυχάζω γιατί κανείς δεν ξέρει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αν λοιπόν κάποιος καταφέρει να μη νοσήσει, αυτό είναι και το καλύτερο.
Πιστεύετε πως αυτός ο ενάμισης χρόνος είναι μια περίοδος που θα φέρει πολλά και διαφορετικά πράγματα σε επίπεδο ανθρώπων, πλανήτη και αντιλήψεων;
Ναι, το πιστεύω. Όλοι πήραμε μαθήματα, και οι κυβερνήσεις και οι πολίτες. Μάθαμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, ακόμα και οι πιο μικρές χαρές της καθημερινότητας, όπως μια βόλτα σε ένα κατάστημα ή ο καφές με μια φίλη. Δείξαμε αλληλεγγύη και αυταπάρνηση. Ταυτόχρονα, όμως, οικογένειες διαλύθηκαν. Άνθρωποι υποφέρουν από ψυχικά νοσήματα, που αυξήθηκαν. Οικονομικά επαγγέλματα δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται. Οι εργασιακές σχέσεις άλλαξαν. Πολλές επιχειρήσεις λένε πως η τηλεργασία ήρθε για να μείνει. Είναι ακόμη νωρίς να δούμε πλήρως τις επιπτώσεις της πανδημίας γιατί δεν έχει καν τελειώσει. Διδάγματα πήραμε, το ποια χρήση θα κάνουμε είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα.
Η ζωή σας είναι γεμάτη ειδήσεις. Ποια είναι εκείνη που σας προκάλεσε τη μεγαλύτερη χαρά όταν τη μάθατε και όταν τη μεταδώσατε;
Όλα τα θετικά που αφορούν την πατρίδα μας, είτε είναι μια κατάκτηση σε μια αθλητική διοργάνωση είτε μια νίκη σε ένα διαγωνισμό ή στην εξωτερική πολιτική. Από τα τελευταία διεθνή γεγονότα, προφανώς η ανακάλυψη του εμβολίου για τον κορονοϊό, ενώ εύχομαι να μπορώ να ανακοινώσω σύντομα μέσα από τις ειδήσεις πως βρέθηκε και το φάρμακο.
Υπήρξε κάποιος μέντορας στην επαγγελματική σας διαδρομή και ποιο δημοσιογράφο θαυμάζετε;
Μέντορας δεν θα το έλεγα. Υπάρχουν συνάδελφοι που με βοήθησαν και άλλοι που μου έβαλαν τρικλοποδιές, όπως συμβαίνει σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Όσο για το ποιους θαυμάζω, θα σας πω όσους δουλεύουν σκληρά.
Υπάρχει ανταγωνισμός στο χώρο και ως γυναίκα νιώσατε ποτέ να δέχεστε χτυπήματα κάτω από τη ζώνη;
Έτυχε να σας περιθωριοποιήσουν εξαιτίας κάποιου γεγονότος;
Έχω την αίσθηση πως όλα τα επαγγέλματα με δημόσια προβολή ενέχουν ανταγωνισμό, λίγο παραπάνω από το μέσο όρο. Ορισμένοι και ορισμένες πράγματι προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια στο δρόμο μου, να στήσουν ίντριγκα πίσω από την πλάτη μου ή να με διαβάλουν. Φανταστείτε πως ήμουν η μοναδική γυναίκα στο πολιτικό ρεπορτάζ του Mega όταν ξεκίνησα, τη δεκαετία του ’90. Το ένιωθα γύρω μου πως έπρεπε να προσπαθήσω διπλά για να αποδείξω ότι αξίζω όσο οι άντρες συνάδελφοί μου. Ίσως, εκτός από το φύλο, να έπαιζε ρόλο και το νεαρό της ηλικίας. Μετά από 32 χρόνια ιδιωτικής τηλεόρασης, εγώ στο Star και η Άρτεμις Δήμου στον Alpha είμαστε οι μοναδικές γυναίκες που γίναμε διευθύντριες ειδήσεων, γεγονός που λέει κάτι από μόνο του. Δυστυχώς, είναι πολλά ακόμα τα στερεότυπα για τις γυναίκες που πρέπει να σπάσουμε στον επαγγελματικό στίβο.
Θα δηλώνατε ευτυχισμένη και πλήρης από την επαγγελματική σας πορεία;
Απολύτως, αλλά για μένα σημασία δεν έχει τι πετυχαίνει κάποιος με την έννοια της αναγνωρισιμότητας ή των χρημάτων. Προφανώς κι αυτά έχουν την αξία τους. Μεγαλύτερη αξία όμως έχει το ταξίδι. Το να μπορείς να πεις δηλαδή πως «κάθε μέρα στη δουλειά μου», όποια κι αν είναι αυτή, «δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και δεν κάνω μια απλή διεκπεραίωση».
Μάρα Ζαχαρέα: «Δεν είναι εύκολο να βρεις τον ιδανικό συνοδοιπόρο σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή. Εγώ τον βρήκα νωρίς και, ευτυχώς, δεν τον έχασα»
Ποιος είναι πιο αυστηρός, εσείς ή ο σύζυγός σας, Θεόδωρος Ρουσόπουλος;
Μάλλον εγώ ήμουν πιο αυστηρή στο παρελθόν, στα σχολικά χρόνια των παιδιών μου. Συνήθως έτσι συμβαίνει γιατί οι μαμάδες έχουν την ευθύνη της καθημερινότητας. Προσπάθησα να τους εμφυσήσω αρχές, αξίες, να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να διεκδικούν τα θέλω τους. Πιστεύω ακράδαντα ότι τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούν να κάνουν οι γονείς στα παιδιά τους είναι η υποστήριξη και η αποδοχή στην προσπάθειά τους να χαράξουν το δικό τους δρόμο στη ζωή.
Ο γάμος και η οικογένεια είναι μια δύσκολη ή μια εύκολη διαδρομή;
Είναι μια ενδιαφέρουσα διαδρομή. Μαθαίνεις τον άλλο αλλά και τον εαυτό σου. Δεν είναι εύκολο να βρεις τον ιδανικό συνοδοιπόρο σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή. Είναι και θέμα τύχης. Εγώ τον βρήκα νωρίς και, ευτυχώς, παρά τις αναποδιές, δεν τον έχασα. Για μένα, η δεμένη οικογένεια που κατάφερα να φτιάξω, με τα σωστά και τα λάθη μου, είναι ό,τι σπουδαιότερο έχω πετύχει στη ζωή μου. Όταν είμαστε νέοι, ίσως να μην το συνειδητοποιούμε, αλλά, όσο μεγαλώνουμε, καταλήγουμε στο συμπέρασμα –στη δική μου την περίπτωση τουλάχιστον αυτό ισχύει– πως χωρίς την οικογένειά μας η ψυχή μας δεν θα είχε πατρίδα.
Ποια στοιχεία του συζύγου σας θεωρείτε ακαταμάχητα;
Την εξυπνάδα του, το χιούμορ του και το αίσθημα ασφάλειας που παρέχει σε όλους γύρω του.
Τι θαυμάζετε στα παιδιά σας;
Τώρα θα ακουστώ σαν υπερφίαλη μαμά, αλλά όλες οι μητέρες έχουν την τάση να βλέπουν τα παιδιά τους μέσα από τον καθρέφτη της αγάπης και του θαυμασμού. Θα σας έλεγα πως καμαρώνω γιατί έχουν γίνει έντιμοι και δοτικοί άνθρωποι και μέχρι στιγμής έχουν κατακτήσει όποιους στόχους έχουν θέσει.
Πώς χαλαρώνετε έπειτα από μια δύσκολη ημέρα;
Τις καθημερινές, μέχρι να φτάσω στο σπίτι, η ώρα έχει πάει περίπου 10, οπότε μη νομίζετε πως υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Συνήθως θα τσιμπήσουμε κάτι με τον Θεόδωρο και τον Βασίλη –η Άννα είναι στην Αγγλία–, θα μιλήσουμε για τη μέρα μας και θα «χαζέψουμε» τηλεόραση. Με την καραντίνα, τα Σαββατοκύριακα όλο το χειμώνα περιοριστήκαμε και τώρα ξεκινάμε δειλά δειλά τις εξόδους. Απολαμβάνω όμως να βγαίνουμε έξω χαλαρά με φίλους. Τα στημένα –δεξιώσεις κ.λπ.– ποτέ δεν μου άρεσαν. Περιμένω, επίσης, πώς και πώς να ανοίξουν τα θέατρα, που αγαπώ πολύ και που μου έχουν λείψει.
Σας αρέσει να φροντίζετε την εξωτερική σας εμφάνιση;
Υπάρχει γυναίκα που δεν της αρέσει; Κάνω ό,τι μπορώ και ό,τι προλαβαίνω. Η καθημερινή ρουτίνα περιλαμβάνει οπωσδήποτε κρέμα προσώπου, ματιών, αντηλιακή, σχολαστικό ντεμακιγιάζ το βράδυ και μάσκα το Σαββατοκύριακο. Δυστυχώς, κάνω μια δουλειά όπου μαλλιά και δέρμα χρόνια τώρα ταλαιπωρούνται με το καθημερινό σεσουάρ, βάψιμο και ξεβάψιμο.
Θα κάνατε κάποια αισθητική επέμβαση;
Όχι, γιατί φοβάμαι μήπως πάει κάτι στραβά. Δεν διαφωνώ με τις αισθητικές επεμβάσεις, απλώς έχω δει σε φίλες αποτέλεσμα που μου άρεσε πολύ και αποτέλεσμα που με τρόμαξε. Επειδή δεν ξέρω τι θα μου προκύψει, το αποφεύγω. Η υπερβολή δεν κάνει καλό.
Θεωρείτε ότι η εικόνα ενός ανθρώπου που βγαίνει στην τηλεόραση ή ασχολείται με τα κοινά πρέπει να είναι συγκεκριμένη;
Ναι. Όχι όμως μια ψεύτικη εικόνα. Η τηλεόραση δείχνει την αλήθεια του κάθε ανθρώπου. Ειδικά στην ενημέρωση, πρέπει να εκπέμπεις σοβαρότητα ώστε να σε εμπιστευτεί ο τηλεθεατής. Είναι πολύ σημαντικό, όταν βγαίνεις στις ειδήσεις, είτε από τη θέση του παρουσιαστή είτε του ρεπόρτερ, να δημιουργείς στον άνθρωπο που βρίσκεται στο σπίτι του και σε παρακολουθεί τη σιγουριά ότι θα του μιλήσει κάποιος που ξέρει το θέμα, ξέρει τι του γίνεται. Θα καθίσει να σε ακούσει γιατί θα σε εμπιστευτεί. Εάν δεν υπάρχει αυτή η αίσθηση, έχει χαθεί το παιχνίδι. Είναι σημαντικό λοιπόν για μια γυναίκα παρουσιάστρια ειδήσεων να μην απεμπολήσει τη θηλυκότητα και το στυλ της, αλλά ταυτόχρονα να μη δίνει στον τηλεθεατή την εντύπωση πως βγαίνει στο γυαλί για να «κάνει την ωραία». Η ομορφιά έρχεται και παρέρχεται. Τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, αυτή που έχει διαχρονικότητα είναι η καλή δημοσιογράφος, που δουλεύει πολύ και με σύστημα.
Υπάρχει ως απωθημένο κάτι που δεν έχετε κάνει;
Απωθημένα δεν έχω, όνειρα ναι. Θα μου επιτρέψετε όμως να τα κρατήσω για μένα.
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε λίγα χρόνια;
Υγιή και χαρούμενη με τους αγαπημένους μου ανθρώπους γύρω μου.
Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Καθόλου!
Τι είναι σημαντικό για σας; Ποια αρχή σας δεν θα παραβαίνατε ποτέ;
Το σημαντικότερο όλων στη ζωή μου είναι να είναι καλά τα παιδιά μου. Ποτέ δεν λέω ποτέ γιατί κανείς δεν ξέρει πώς τα φέρνει η ζωή. Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει πως εμπειρίες είναι το όνομα που δίνουμε στα λάθη μας. Αν έχω μάθει κάτι, αυτό είναι ότι δεν πρέπει να είμαι απόλυτη, αλλά ανοιχτή στο καινούριο και ότι η ίδια η ζωή, αργά ή γρήγορα, απαντά σε όλα και σε όλους.
Ποια είναι η κινητήρια δύναμή σας;
Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα. Τα τελευταία χρόνια λέω όσο πιο συχνά μπορώ τη λέξη «ευχαριστώ». Προσπαθώ να είμαι ευγνώμων για όσα έχω και να μη με απασχολούν όσα δεν έχω ή δεν μπορώ να αποκτήσω. Φροντίζω να βρίσκω ένα λόγο κάθε μέρα για να χαμογελάσω. Όλοι ξέρουμε τις σωστές ασκήσεις μυαλού, απλώς ορισμένες φορές χρειαζόμαστε κάποιον για να μας τις θυμίσει.
Πιστεύετε στον Θεό;
Έχω μια προσωπική, ιδιότυπη σχέση με τον Θεό που δεν θα ήθελα να αναλύσω.
Έχετε κάνει πραγματικούς φίλους μέσα από τη δουλειά σας;
Ναι. Μετρημένους στα δάχτυλα, αλλά έχω.
Τι περιμένετε από το καλοκαίρι που είναι προ των πυλών;
Την απόλυτη ξενοιασιά! Ξέρω πως μάλλον δεν θα το πετύχω, αλλά μου αρέσει να θέτω στόχους, ακόμα και ανέφικτους. Και φυσικά εύχομαι να απαλλαγούμε από τον κορονοϊό
https://www.instagram.com/marazaharea/?
