Ο Μάριος Αθανασίου επέστρεψε τηλεοπτικά μέσα από τη νέα σειρά του Alpha “Άσε μας ρε μαμά” και υποδύεται τον Δημήτρη.
Ο ηθοποιός μίλησε για τον ρόλο του, τον έρωτά του με την Ρωξάνη, αλλά και για τις δεύτερες ευκαιρίες που αξίζουμε.
Από τη Μαρία Ανδρέου
Ο κόσμος σάς έχει αγκαλιάσει με πολύ υψηλά ποσοστά τηλεθέασης. Τι σας λέει αυτή η αποδοχή;
Μα αυτό ήταν το ζητούμενο εξαρχής. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς που έχουμε ξεκινήσει γυρίσματα πριν από το καλοκαίρι να αισθανόμαστε τώρα ότι ο κόπος μας βρήκε ανταπόκριση. Στο «Άσε μας, ρε μαμά» όλοι οι συντελεστές είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτή την αποδοχή, που είναι μια ευτυχής συγκυρία κι ένα έξτρα κίνητρο για να μοχθήσουμε περισσότερο. Ήταν καιρός να ενισχυθεί και μέσω του ΕΚΟΜΕ η εθνική μυθοπλασία, να δοθούν περισσότερα χρήματα, να ανέβουν το επίπεδο, η ποιότητα και ο ανταγωνισμός στην ψυχαγωγία. Αρκετά με τα ριάλιτι, με τους καβγάδες και τη βία. Μα, για πόσα χρόνια θα αντέχει το κοινό να βλέπει την προσβολή της αξιοπρέπειας όσων συμμετέχουν σε αυτά τα προγράμματα; Τι του προσφέρουν; Γίνεται καλύτερος άνθρωπος; Πλέον, η τηλεόραση έφτασε στο σημείο που δίνει στο κοινό και «φτιαχτά» ριάλιτι, με σενάριο. Με τους συμμετέχοντες να λειτουργούν ως ηθοποιοί.
Τι σας αρέσει στο «Άσε μας, ρε μαμά»;
Ότι οι ήρωες είναι αληθινοί, ότι τρώνε τα ζόρια τους με την οικονομική κρίση και τα προβλήματά τους με τις οικογένειές τους. Η συγκατοίκηση της Ρωξάνης με τα παιδιά της είναι δύσκολη, αλλά μου αρέσει που η ηρωίδα αυτή είναι θετική και τα αντιμετωπίζει όλα με χαμόγελο και διάθεση να ξαναφτιάξει τόσο τη δική της ζωή όσο και των παιδιών της. Όταν πήρα στα χέρια μου το σενάριο και το διάβασα, είπα: «Να κάτι αληθινό και όμορφο». Μου αρέσει που οι ήρωες μηδενίζουν το κοντέρ συνεχώς και αρχίζουν ξανά τις ζωές τους με αισιοδοξία, χωρίς να μένουν στο τι πέρασαν, αλλά στο τι ξεπέρασαν. Δεν είναι γκρινιάρηδες. Πιστεύω ότι αυτή τη στάση ζωής, μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης και τώρα πάλι με την πανδημία και όλες αυτές τις δυσκολίες, πρέπει να την υιοθετήσουμε. Με χαμόγελο να κολυμπάμε με τη ροή του ποταμού, να προσαρμοζόμαστε και να μη σταματάμε τον αγώνα.
Ποιος είναι κατά βάθος ο ήρωάς σας, ο Δημήτρης;
Ένας συμβιβασμένος χαρακτήρας που δεν εκφράζεται πάρα πολύ στη ζωή του. Αγαπά την Έλλη ως άνθρωπο, αλλά όχι παθιασμένα. Με λίγα λόγια, δεν είναι ερωτευμένος μαζί της. Ο μεγάλος του έρωτας είναι η Ρωξάνη. Η ζωή όμως τον πήγε έτσι που έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην κόρη του και σε εκείνην και σαφώς προτίμησε να μεγαλώσει σωστά το παιδί του μαζί με τη μητέρα του στην Ελλάδα και να μην πάει στην Αμερική με τη Ρωξάνη. Εκεί έληξε και η σχέση τους. Ούτε αυτός πήγε ούτε η Ρωξάνη τού το ζήτησε.
Η ζωή τώρα του δίνει τώρα μια δεύτερη ευκαιρία με τη Ρωξάνη;
Ναι. Η επιστροφή της Ρωξάνης στην Ελλάδα –και με δεδομένο ότι η κόρη του είναι πια μεγάλη– τον αλλάζει. Θέλει να διεκδικήσει τη ζωή του, να μην παραιτηθεί από το μεγάλο του έρωτα – το οφείλει και σε αυτήν και στον ίδιο. Το θέμα είναι το τι θα κάνει με την Έλλη. Η κοπέλα αυτή του έδωσε αγάπη, αποδοχή, εκτίμηση. Η Έλλη δεν έχει κάτι το αρνητικό, αισθάνεται καλά μαζί της. Είναι πολύ δύσκολο να της πει να χωρίσουν. Πώς να πληγώσει έναν άνθρωπο; Πώς να της πει «χωρίζουμε»; Ήταν πολύ περίεργο που ο Δημήτρης τα έφτιαξε με την Έλλη όταν η Ρωξάνη έφυγε για δουλειές στην Αμερική, γιατί οι δυο γυναίκες ήταν φίλες. Αλλά αυτό έγινε σιγά σιγά. Τους βγήκε ο δεσμός στην πορεία, καθώς ο ένας υποστήριζε τον άλλον. Με την επιστροφή της Ρωξάνης, θα έρθουν όλοι ενώπιον των ευθυνών τους.
Ο Δημήτρης δικαιολογεί τη Ρωξάνη που τον παράτησε και έφυγε στην Αμερική;
Γιατί, είχε άλλη επιλογή; Η κοπέλα έπρεπε να φέρει στο σπίτι της λεφτά. Τελικά, η γυναίκα-μαμά είναι πολύ παρεξηγημένη στη χώρα μας. Όταν λέμε ότι υπάρχει ισότητα στην κοινωνία, αυτό στην πράξη σημαίνει ότι, όταν η μητέρα έχει την ευκαιρία να εξελιχθεί στην καριέρα της και οικονομικά να βοηθήσει όλα τα μέλη της οικογένειάς της, τότε αναλαμβάνει ο σύζυγος τα παιδιά, ο πατέρας, και της λέει «προχώρα τα όνειρά σου και αγωνίσου για το καλό όλων μας, εγώ είμαι εδώ». Για μένα, αυτό σημαίνει ισότητα.
Τι θα κάνει ο Δημήτρης με τον Θωμά; Σας βγήκε ζόρικος ο αντίπαλος…
Ο Θωμάς διεκδικεί τη Ρωξάνη και του φουντώνει τη ζήλια άρα, μέσω του αντιπάλου του, καταλαβαίνει ότι ο έρωτάς του για τη Ρωξάνη δεν έχει σβήσει ποτέ. Η διεκδίκησή της θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Είναι δύσκολος ο αντίζηλός μου, πληθωρικός και εξωστρεφής. Ο Δημήτρης είναι κλειστός, μετρημένος, τα υπολογίζει όλα πριν δράσει, ενώ ο Θωμάς είναι σαρωτικός και έτσι έχει ένα παραπάνω πλεονέκτημα. Του Θωμά τού αρέσει να κερδίζει στη ζωή, ενώ ο Δημήτρης συμβιβάζεται. Αν δεν υπήρχε η Ρωξάνη μεταξύ τους, θα μπορούσαν να ήταν και φίλοι αυτοί οι δύο. Πραγματικά, αυτή η κομεντί, αυτό το καστ, από την Παναγιώτα Βλαντή, τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τη Δήμητρα Σιγάλα, την Παρθένα Χοροζίδου, την Άννα Μενενάκου και μέχρι όλα τα νέα παιδιά… είναι ένας και ένας.
