Ο Χρήστος Λούλης επέστρεψε τηλεοπτικά μέσα από τη σειρά του Alpha, «Ψέματα» όπου κατάφερε να ξεχωρίσει και να σημειώσει επιτυχία από το πρώτο κιόλας επεισόδιο.
Ο Χρήστος Λούλης μίλησε στο Hello! και τη Μαρία Κολλιάτσα για το ρόλο του στη σειρά και αποκάλυψε πόσο εύκολο είναι για την εποχή που ζούμε να ενσαρκώνει ένα τέτοιο ρόλο.
Είναι δύσκολος ο ρόλος του Αντρέα;
Είναι δύσκολος. Έτσι κι αλλιώς, όταν θέλεις μέσα από ένα ρόλο να φτιάξεις έναν ξεχωριστό, μοναδικό άνθρωπο, υπάρχει ένας βαθμός μεγάλης δυσκολίας. Γίνεται όμως απαιτητικό όταν πρέπει –λόγω της φύσης της σειράς– όλοι οι χαρακτήρες να αφήσουν ανοιχτά πόρτες και παράθυρα για το οτιδήποτε συμβαίνει στην πλοκή. Όλοι οι χαρακτήρες λένε αλήθειες και όλοι ψέματα. Οπότε, αυτό πρέπει να αποδοθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην ξεπεραστεί καμία γραμμή, κι αυτό είναι το προκλητικό του ρόλου. Ισχύουν όλα ανά πάσα στιγμή, και μάλιστα χωρίς να πρέπει να κάψεις τη μία ή την άλλη πιθανότητα.
Σε μια εποχή που βράζει από παντός είδους κακοποιήσεις, κυρίως σεξουαλικές, πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να ενσαρκώσει έναν τέτοιο ρόλο;
Όπως το λέτε, είναι μια πολύ περίεργη εποχή, αλλά νομίζω ότι έχουμε φτάσει ως κοινωνία σε ένα σημείο όπου αυτό που γίνεται στο κορμί μας, στον διπλανό μας, στο φίλο μας, στο σύντροφό μας, στο συνεργάτη μας το φωνάζουμε, το κοιτάζουμε κατάματα, δεν κάνουμε τα στραβά μάτια. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι τη δεκαετία του ’70 δεν υπήρχαν κακοποιήσεις, από μικρές έως και μεγάλες. Υπήρχαν. Ίσως τότε μάλιστα τις αντιμετώπιζαν σαν μια κανονική κατάσταση. Πιστεύω πως οι γυναίκες τις θεωρούσαν κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Σήμερα δεν ανεχόμαστε οποιαδήποτε τέτοια συμπεριφορά, και καλά κάνουμε. Στην εξέλιξη της σειράς, αποκαλύπτεται στο τρίτο επεισόδιο τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη νύχτα. Εγώ, όμως, ως ηθοποιός, για να υποδυθώ αυτόν το ρόλο, πρέπει να καταλάβω και αυτό τον άνθρωπο. Προσπαθώ να μπω στην ψυχοσύνθεσή του για να κατανοήσω γιατί κάνει ό,τι κάνει και γιατί λέει ό,τι λέει. Κάτι το οποίο σκέφτομαι και ως ηθοποιός αλλά και ως πολίτης είναι ότι αν πούμε ή κάνουμε κάτι παραπάνω, μπορεί και να εκτροχιαστεί η κατάσταση.
Ο καθένας από μας είναι ικανός για το οτιδήποτε. Δεν είναι θέμα φυσιογνωμίας –όπως λένε κάποιοι «φαίνεται στα μάτια του τι είναι»– ούτε συγκυρίας, αλλά διαδοχής πραγμάτων και ψυχογενών συνθηκών. Αν θεωρείς ότι σε έχει αδικήσει η ζωή, αν νομίζεις ότι είσαι πολύ καλύτερος από τους άλλους, αν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες, τους οποίους δεν είμαι ειδικός για να κατονομάσω, ενδεχομένως να έρθει μια στιγμή κατά την οποία να είσαι ικανός για το χειρότερο. Στη σειρά, όπως ανέφερα, όλοι λένε αλήθειες και όλοι λένε ψέματα, πρωτίστως στον εαυτό τους και μετά στους γύρω τους.
Κι αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος, όταν βρίσκεται στη συνθήκη που περιγράφετε, να κάνει κακό σε κάποιον άλλο;
Εφόσον λέμε ψέματα κάθε μέρα σε όλους αλλά και στον εαυτό μας, αν δεν το προσέξουμε, το ένα θα φέρει το άλλο και κάποια στιγμή θα είμαστε δυνάμει ικανοί να βλάψουμε έναν άνθρωπο.
Πώς νιώθετε ότι πρέπει να προσεγγίσετε τον Ανδρέα, τον ήρωά σας;
Ο Ανδρέας είναι ένας καθωσπρέπει τύπος, πολύ σοβαρός, επιτυχημένος καρδιοχειρουργός, χήρος με ένα παιδί, είναι ένας άνθρωπος που τον ενδιαφέρει να έχει κύρος. Τον τροφοδοτούν η φήμη και η αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο.
Άρα, εσείς τον προσεγγίζετε με δύο τρόπους. Με έναν που έχει να κάνει με το προφίλ του και με έναν δεύτερο που αφορά τον ψυχισμό του.
Ούτως ή άλλως, αυτά τα δύο αλληλοεξαρτώνται, οπότε γίνονται λίγο αυτόματα.
Υπάρχει κάποιο στοιχείο που προσδώσατε εσείς στο ρόλο;
Τον εαυτό μου. Έχω δώσει όλα εκείνα που μπορώ αφού εγώ τον υποδύομαι. Κάποιος άλλος θα ήταν τελείως διαφορετικός στο ρόλο καθώς θα ήταν ένας άλλος άνθρωπος.
